Δίαιτας συνέχεια…

Καλησπέρα σε όλους,

ξέρω πως έχουμε καιρό να τα «πούμε» αλλά δεν είχα και πολλά να σας πω, για αυτό και δεν έχω γράψει τίποτα αυτόν τον καιρό.

Με την δίαιτα συνεχίζω, με αργούς ρυθμούς αλλά συνεχίζω. Έχω αλλάξει δεκάδα και συνολικά έχω χάσει 6,5 κιλά. Κάπου εδώ αρχίζουν και οι πρώτες δειλές παρατηρήσεις από τους γύρω 🙂

Φυσικά και τα λόγια, αλλά και η αλλαγή της δεκάδας στην ζυγαριά είναι ενθαρρυντικά αλλά όπως λέει και η παροιμία «όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι». Τι εννοώ; Εννοώ ότι ναι από την μια χαίρομαι και από την άλλη δεν θέλω να χαίρομαι. Επειδή είναι πολύ εύκολο να τα ξαναπάρω στο πιτς φιτίλι θεωρώ ότι είναι λίγα. Από την άλλη…τα κιλά πάνε βήμα βήμα. Για να χάσεις τα 10 πρέπει πρώτα να χάσεις τα 3….τα 5…. και μετά 10….15 και προχωράς. Κρατάω μικρό καλάθι και συνεχίζω να προσπαθώ. Οι σκέψεις που γεμίζουν το μυαλό μου είναι απίστευτες. Ο «πόλεμος» που γίνεται στο κεφάλι μου δεν έχει τέλος. Από την μια είμαι αισιόδοξη και από την άλλη απαισιόδοξη. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνεχώς.

Δεν μπορώ όμως να μην προσέξω ότι υπάρχουν κάποιες διαφορές που είναι σημαντικές. Μάλιστα με την αλλαγή των καλοκαιρινών είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω διάφορες μπλούζες αυτή την φορά τις οποίες τις είχα αφήσει στην άκρη, άλλες γιατί μάρκαραν, άλλες γιατί ήταν πιο κοντές από όσο θα της ήθελα κτλ. Οι κοντές ήταν πιο μακριές μιας και το στομάχι έχει μια σημαντική διαφορά, ίσως την σημαντικότερη μέχρι στιγμής οπότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπω ρούχα που ήμουν έτοιμη να τα διώξω να μπαίνουν στην καθημερινότητά μου ή στα «προσεχώς» .

Ασε που έχουν ξεκινήσει γάμοι, βαφτίσεις, τραπεζώματα κτλ και όσο και αν προσέχω σίγουρα δεν είναι το ακριβές πρόγραμμα. Το ευχάριστο όμως είναι ότι βλέπω ότι χορταίνω πιο γρήγορα. Μικροπράγματα αλλά σημαντικά.

Συνεχίζω λοιπόν την προσπάθειά μου, εξακολουθώ να κρατάω μικρό καλαθάκι ως άλλη Κοκκινοσκουφίτσα και δεν τα παρατάμε 🙂

 

 

Και με την διατροφή;

Ας μιλήσω λίγο και για την διατροφή που ξεκίνησα…

Λίγο πριν ξεκινήσω και επίσημα, είχα μιλήσει με ένα φιλικό μου ζευγάρι που πήγαινε και εκείνο στον διαιτολόγο, σχετικά με την διατροφή τους. Μάλιστα είχα δει και ενδεικτικά μενού μιας και όσοι ασχολείστε με το σπορ ξέρετε ότι εκεί έξω κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι με τις δικές του θεωρίες και τρόπους, με δίαιτες φωτοτυπίες έτοιμες του συρταριού κτλ. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο καιρό το είχα βγάλει απο το μυαλό μου. Άσε που μετά τα Weight Watchers δεν μπορούσα να δεχτώ ατάκες του τύπου «4 κολοκυθάκια σαλάτα..όχι 5!!»

Η διατροφή που έδινε ήταν πολύ ισσορροπημένη, βατή, βασισμένη σε καθημερινά φαγητά απο αυτά που φτιάχνουμε για τις οικογένειές μας. Βασικότατο! Υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να μαγειρέψω τίποτα πόσο μάλλον να φτιάχνω ξεχωριστό φαγητό για μένα. Απόδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά είναι ότι απέχω τόοοσοο καιρό απο το να φτιάξω μια διαφορετική συνταγή από αυτές που όλοι λίγο πολύ κρατάμε για να πειραματιστούμε με κάτι καινούργιο. Δεν ξεχνάμε δε και το κόστος του να φτιάχνεις ξεχωριστά φαγητά κάθε μέρα…

Καθημερινά βατά φαγητά λοιπόν αλλά ….σε συγκεκριμένα γραμμάρια! Ναι… μάλιστα…σκέφτηκα όταν τα πρωτοείδα… Ναι αλλά στο σύνολο του κάθε γεύματος δεν το έλεγες άσχημο. Άρχισα λοιπόν να βάζω στο πιάτο μου το φαγητό που θα έτρωγα κανονικά (πριν ξεκινήσω το πρόγραμμα να υπενθυμίσω) και μετά το ζύγιζα να δω πόσο μεγάλη απόκλιση ή μη είχα εγώ. Η μη είπα; Χα χα χα… ας γελάσω δυνατά. Σας προκαλώ… όσοι δεν κάνετε δίαιτα, απλά προσέχετε την διατροφή σας,έχετε κοψει τα τσιμπολογήματα και της βλακειούλες και ακόμα αναρωτιέστε «μα γιατί δεν χάνω;;»….ζυγίστε! Ζυγίστε το γεύμα σας και μου λέτε τι θα δείτε. Αν για πχ η δίαιτα έλεγε 150γρ κοτοπουλο και 140 πατάτες φούρνου το πιάτο μου έλεγε 400 για παράδειγμα ή 450 ανάλογα με το φαγητό…ή….ή… οκ…. μάλισταααα…

Το πείραμα αυτό το κράτησα μερικές μέρες και έβλεπα πότε ήμουν σχετικά κοντά πότε μακριά. Ίσα ίσα για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης διατροφής. Μόνο στα γεύματα όμως όχι γενικά. Όταν ήρθε η ώρα να το εφαρμόσω στο πλήρες πρόγραμμα τις πρώτες 3 μέρες δυσκολεύτηκα. Έβρισκα εξαιρετικά λίγη την ποσότητα των γευμάτων και αρκετά πολύ και χωρίς λόγο το ψωμί για μένα που δεν έτρωγα ψωμί παρά ελάχιστα και όποτε…Ο περιορισμός του ήταν συνήθεια που είχα κρατήσει απο μια παλιότερη διατροφή…Βάλε ότι είναι και ολικής που επίσης δεν το έτρωγα μέχρι τώρα οπότε…λίγο μεγαλύτερη δυσκολία.

Είδα λοιπόν ότι σε κάποιες τροφές δυσκολευόμουν να το κρατήσω στα γραμμάρια που μου ζήταγε οπότε και τις περιόρισα στο ελάχιστο. Προτιμούσα λοιπόν να διαλέξω μια άλλη απο τις επιλογές παρά να μουρμουρίζω. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα σχεδόν συνήθισα το ψωμί και μην σας πω ότι το αναζητούσα κι όλας ακομα και ολικής χι χι χι. Το άσπρο άρχισε να μου φαίνεται πολύ ελαφρύ και…διαφορετικό.

«Ολα μια ιδέα είναι!» σκέφτηκα. Άλλωστε ευκαιρία κάποια πράγματα να τα αλλάξουμε και οικογενειακώς. Μακαρόνια ολικής… είχα ξαναφάει στο παρελθόν έτσι δοκιμαστικά αλλά δεν το κράτησα. Άσε που έχουν βασική διαφορά τιμής απο τα άλλα…. Αλλά είπα να κάνω αλλαγές. Οπότε πήρα ένα σακουλάκι κοφτό και παρόλο που έκανε 1,35 το μισό κιλό σκέφτηκα ότι στην ουσία γίνεται οικονομικό μιας και δεν θα το βάλω όλο σε ενα οικογενειακο γεύμα αλλά θα το σπάσω στις μερίδες που πρέπει οπότε αν μου κρατήσει για χ φαγητά γίνεται αυτόματα «οικονομικότερο».

Έτσι σιγά σιγά προχώρησα σε αλλαγές που δεν τις ακολουθούσα πιο πριν. Το πρώτο μου ζύγισμα έδειξε -3.200 και τώρα πριν απο λίγο παρέλαβα το δεύτερο διαιτολόγιο.

Βλέπουμε….

Γεια σας!

Καλησπέρα παιδάκια,

χρόνια πολλά σε όλους! Σάββατο σήμερα και βρήκα λίγη ώρα να χαλαρώσω και να τα πούμε.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όλες αυτέ τις μέρες είναι η ψυχολογία μου… Στην αρχή, μίλησα με τον διαιτολόγο να του πω τι ήθελα, τον λόγο για τον οποίο απέχω απο τους συναδέλφους του, τι ζητάω, τι περιμένω και λίγα λόγια για την αφορμή και για να κλείσουμε ένα ραντεβού. Με το που έκλεισα το τηλέφωνο, ένιωθα αισιόδοξη! Μου έκανα εντύπωση αλλά δεν ήθελα να μου το χαλάσω.

Κάναμε το πρώτο ραντεβού σε ένα κλίμα ευχάριστο, με έντονο χιούμορ και ειλικρίνεια απο την πλευρά μου. Ήταν λες και ήμουν αποφασισμένη! Ναι! Αποφασισμένη να το δουλέψω μέχρι την επόμενη απόφασή μου και να μου δώσω την ευκαιρία να ξανακάνω κάτι επαγγελματικά οργανωμένο μετά απο χρόνια… Έφυγα απο εκεί και περίμενα με ανυπομονησία να μου στείλει το πρόγραμμα της διατροφής. Η αισιοδοξία μου ήταν ακόμα εκεί…

Ξεκινάω το πρόγραμμα, κρατάω 2 μέρες και το επόμενο πρωί η μαύρη μαυρίλα…ίσως αυτή η αρχή να ήταν η λύση, αν όχι η επιπλέον προσπάθεια μέχρι το βαριατρικό χειρουργείο για να μην αφεθώ, αν όμως δουλέψει; Αξίζει να το προσπαθήσω και αν ναι μέχρι πόσο; Συγκρίνεται ο ρυθμός απώλειας κιλών του χειρουργείου με της διατροφής; Καμία σχέση! Ναι αλλά όποια μέθοδο και να ακολουθήσεις αν βαθιά μέσα σου δεν το έχεις πιστέψει δεν θα έχεις μόνιμο αποτέλεσμα… όπως καταλάβατε το μηχανάκι είχε αρχίσει να δουλεύει πάλι… Η διάθεση στα πατώματα… Συν και οι αλλαγές στις καθημερινές μου συνήθειες λόγω του ποδιού. Οι δουλειές περιορισμένες, η οδήγηση περιορισμένη, η κάθε ενόχληση να μου φέρνει σκέψεις, η πολυθρόνα με τα μαξιλάρια να έχει λάβει μόνιμη θέση απέναντι απο τον καναπέ για να βάζω τα πόδια μου αντί να είναι σε καθιστή θέση. Τα νεύρα μου για μένα να πηγαίνουν και να έρχονται, οι ποσότητες του φαγητού να μου φαίνονται μικρές και να με τσαντίζει που η αισιοδοξία μου κράτησε τόσο λίγο.

Μετά απο κανα δυο μέρες ήμουν καλύτερα. Αισιόδοξη. Σκέφτηκα ότι το καθιστικό στυλ ακόμα και με τα πόδια απέναντι δεν είναι το ζητούμενο, και ότι κακώς κάθομαι όπως κάθομαι! Θα ξεκινήσω να κάνω μικρά πράγματα και θα θυμάμαι απλά να ξεκουράζομαι πιο συχνά απο ότι έκανα παλιά. Πήρα προσφορές απο γυμναστήρια μιας και η μόνη άσκηση που επιτρέπεται είναι το στατικό ποδήλατο και το κολύμπι. Ξεκίνησα να συμμαζεύω λίγο, να φτιάχνω ντουλάπια σε πολύ πολύ χαλαρούς ρυθμούς ελπίζοντας ότι δεν κάνω κάτι λάθος.

Πάνω σε ένα τέτοιο φτιάξιμο ντουλαπιών αποφάσισα επιτέλους να βγάλω απο την ντουλάπια διάφορα παντελόνια που είχα πολύ πολύ πολύ καιρό να φορέσω. Για να πω την αλήθεια δεν τα δοκίμαζα και τα είχα αφήσει στην άκρη μιας και φοβόμουν τι θα δω… καταλαβαίνετε…άλλωστε είχα βολευτεί με κάποια συγκεκριμένα και μια χαρά. Μάλιστα ήθελα να πάω να αγοράσω κανα δυο ακόμα μιας γιατί ήταν ώρα για αντικατάσταση και επειδή απέφευγα τις μεγάλες μετακινήσεις είπα να το αφήσω λίγο πιο πίσω. Με λίγα λόγια σχεδόν με οδήγησε μόνο του…

Με το που κάνω τις πρώτες δοκιμές, πήρα θάρρος…τι έγινε βρε παιδιά; Αυτά δεν είναι όπως τα περίμενα…γιατί τόσο καιρό δεν τα είχα βγάλει απο την ντουλάπα; Σιγά σιγά άρχισα να θυμάμαι…κάποια είχαν μικροδιορθώσεις και ήθελα να τα συγκεντρώσω να τα πάω όλα μαζί (πχ φτιάξιμο φερμουάρ), κάποια ήταν στενά και κάποια άλλα απλά μια χαρά! Το ότι δοκίμασα περίπου 20 παντελόνια ήταν κάτι που είχα να το κάνω πάρα πολύ καιρό και μου απέδειξε πως μερικές φορές απο μια ιδέα και μόνο απομονώνουμε κάποια πράγματα ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή!

Αυτό ήταν και κάτι που ενίσχυσε την καλύτερη διάθεσή μου εκείνων των ημερών. Το ένα φορέθηκε την ίδια μέρα με μια μπλούζα που επίσης είχα καιρό να φορέσω…ένας πόντος ακόμα στην καλή διάθεση παρακαλώ… αφού έψαχνα να βρω μήπως έχω κανένα ακόμα ξεχασμένο παντελόνι να το δοκιμάσω και αυτό…

Στη συνέχεια ξεχώρισα εκείνα με την επιδιόρθωση, εκείνα που θα φόραγα απο εδώ και πέρα και τα στενά ή αυτά που δεν μου έκαναν ξαναγύρισαν στην ντουλάπα για να λειτουργήσουν ως μέτρο σύγκρισης με την επόμενη φορά. Αν κάποιο  βγει απο εκεί θα είναι απόδειξη ότι καλά πάμε…

 

Χαθήκαμε…

Γλυκό μου παρεάκι καλημέρα,

χαθήκαμε τελείως! Να ξέρατε πόσο καιρό σκέφτομαι να γράψω… Τι κάνετε; Πώς πάτε με τις προσπάθειές σας; Εγώ τόσο καιρό που έχουμε να τα πούμε δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω.

Μα πως πέρασε τόσος καιρός; Πω πω… Η τελευταία μου ανάρτηση είχε να κάνει με τα βραδινά γεύματα. Κράτησα το μειωμένο βραδινό ωράριο γεύμα για κάμποσο διάστημα ακόμα αλλά δεν είδα ιδιαίτερες αλλαγές. Δοκίμασα να υπάρχει ένα ελαφρύ γεύμα για να γίνονται οι απαραίτητες καύσεις, αυτό δούλεψε κάπως καλύτερα.

Τους περισσότερους μήνες απο τότε που έχουμε να τα πούμε κράταγα μια σχετική ισορροπία με αποτέλεσμα να κατέβω λίγα κιλά και να διατηρηθούν. Αλλά αργά. Αρκετά αργά. Βέβαια δεν έκανα οργανωμένο πρόγραμμα αλλά προσπαθούσα να μην ξεφεύγω πολύ πράγμα που σημαίνει ότι άλλες φορές ξέφευγα λίγο και άλλες πρόσεχα λίγο παραπάνω. Κλασικά εικονογραφημένα.

Αρχές Φεβρουαρίου και μετά από μια έντονη δραστηριότητα  άρχισα να νιώθω ερεθισμό στο δέρμα χαμηλά στο πόδι κοντά στον αστράγαλο όπου στο παρελθόν μου είχε σπάσει μια φλέβα και από τότε είναι αρκετά έντονη εμφανισιακά. Ο ερεθισμός συνοδευόταν από πόνο σαν να υπήρχε πύον κάτω από το δέρμα.

Ο βλάκας δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία και αφού η ενόχληση κράτησε για μια εβδομάδα γεμάτη αποφάσισα να το κοιτάξω, όπου το αποτέλεσμα ήταν ότι υπήρχε θρόμβος και έπρεπε να χειρουργηθεί χτες. Η οδηγία ήταν τα πόδια να είναι ψηλά, να πάρω αντιβίωση κτλ

Αφού λοιπόν έπεφτε χειρουργείο στην μέση, απευθύνθηκα σε έναν γιατρό αποτελέσματα του οποίου έχω δει και εμπιστεύομαι, ο οποίος δεν είδε θρόμβο (!!!) αλλά επισήμανε την σοβαρότητα της κατάστασης μιας και υπάρχει βαριά και σημαντικού βαθμού φλεβικής ανεπάρκειας και φυσικά θέλει χειρουργείο άμεσα αλλά αν δεν διορθωθεί το θέμα των κιλών, πόσο νόημα έχει ένα τέτοιο χειρουργείο που είναι ήδη πολύωρο και πολύ δύσκολο;

Παράλληλα υπάρχουν και κάποια κρυολογήματα όπου πάλι την αντιβίωση δεν την γλίτωσα. Οπότε πέφτει στο τραπέζι τώρα πάλι η λύση του χειρουργείου των κιλών. Οι ενδοιασμοί υπάρχουν ακόμα αν και φαίνεται μονόδρομος. Αν και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από ότι φαίνεται…Η φλέβα εξακολουθεί να είναι έτοιμη να ανοίξει οπότε και θέλει την αντίστοιχη προσοχή μέχρι το χειρουργείο…

Στο ενδιάμεσο και μέχρι να γίνουν κάποιες εξετάσεις ακόμα, αποφάσισα να κάνω μια οργανωμένη προσπάθεια που ούτως η αλλιώς θα χρειαστεί είτε κάνω είτε δεν κάνω χειρουργείο κιλών. Οπότε βρήκα έναν άνθρωπο, του εξήγησα πως έχει η κατάσταση, κάναμε τις απαραίτητες μετρήσεις, πήρα την διατροφή μου και ξεκίνησα και επίσημα και ιδιαίτερα αισιόδοξα θα έλεγα.

Η ψυχολογία μου τον τελευταίο μήνα έχει απίστευτα σκαμπανεβάσματα καθώς επίσης και τσαντίλα και θυμό με μένα και ήταν περίεργο που μπόρεσα και βρήκα αισιοδοξία απο την ώρα που έκλεισα το πρώτο ραντεβού.

Σύντομα θα έχω και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα…

Μα πόσος καιρός πρέπει να περάσει;

Ένα από τα πράγματα που άλλαξα αυτόν τον χρόνο στην διατροφή μου είναι το βραδινό φαγητό. Από χαζομάρες στην διατροφή πολλές. Αυτό που ποτέ δεν είχα ήταν οι μεταμεσονύχτιες διαδρομές στο ψυγείο. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αν είχα και αυτό…

Μετά από την πρώτη μου προσπάθεια πέρσι  δοκίμασα ξανά κατά καιρούς και λίγο πιο έντονα πάλι εκεί γύρω στον Οκτώβριο. Ακόμα δεν έχω δει αποτέλεσμα και δεν ξέρω αν θα δω κι όλας. Αυτό που αλλάζει είναι ότι δεν έχεις ενοχλήσεις τύπου καούρες κτλ.

Αυτό που έμαθα πρόσφατα είναι ότι με το βραδινό φαγητό το σώμα καταναλώνει τόσο μεγάλη ενέργεια για να κάνει τις απαραίτητες διαδικασίες που είναι σαν να ανάβεις τσιγάρο με χαρτονόμισμα μεγάλης αξίας αντί για τον αναπτήρα. Ενέργεια που το σώμα την παίρνει από την τροφοδότηση (με ενέργεια) και ανάπλαση των οργάνων. Επιβαρύνουμε που επιβαρύνουμε το σώμα μας με διάφορα μέσα στην ημέρα αν μπορούμε να φροντίσουμε αυτό είναι ενα σημαντικό βήμα ακόμα και αν δεν επιφέρει απώλεια κιλών. Άλλες φορές είναι πιο εύκολο και άλλοτε πιο δύσκολο γιατί υπήρχαν οι νύχτες που κοιμόμουν σχετικά νωρίς αλλά και εκείνες που κοιμόμουν πιο αργά αρκετά. Για σκεφτείτε να έχεις φάει στις 7 για παράδειγμα και να κοιμηθείς στις 01:00.

Ξεκινάς μετά τις βόλτες στο ψυγείο ή όχι 🙂

Τώρα… το «με την δύση του ηλίου», ή «στις 8 το βράδυ» δεν είναι παγκόσμιος κανόνας. Σημασία έχουν οι συνήθειές σου και σκοπός είναι να μην τρως αργά το βράδυ. Άρα μπορεί να είναι και 6 ή 7 ή 8 ή και 9.

 

Αυτό που έκοψα επίσης είναι το βραδινό φαγητό απ έξω. Μάλιστα έχω αφήσει στον εαυτό μου κάποιες εξαιρέσεις όπως κάποιο βραδινό τραπέζι γιορτής ή έξοδο. Άλλωστε για να έχει διάρκεια κάτι πρέπει να είναι ευέλικτο. Δεν είναι τιμωρία. Προσπαθώ να γίνει τρόπος ζωής. Και επειδή υπάρχει και κοινωνική ζωή αυτά τα δύο θα πρέπει να συνυπάρξουν ομαλά. Το νωρίς του βραδινού φαγητού συνηθίζεται απο το σώμα εύκολα (άσχετα αν το μυαλό δεν βοηθάει πάντα) και απόδειξη αυτού είναι ότι όταν θα συμμετέχεις πχ σε ένα τραπέζι βραδινό ο ύπνος σου διαφοροποιείται προς το χειρότερο. Κάπου εκεί θα δεις μάλιστα ότι τελικά το βράδυ είναι που συνήθως αρχίζεις να ζητάς αυτές τις διάφορες μαλακιούλες που συνήθως τσιμπολογάς απο ανοία ή την ώρα που χαζεύεις μια ταινία. Άρα…ενας λόγος παραπάνω να μείνεις σταθερός είναι και αυτός. Αν πια δεν κρατιέσαι ένα ποτήρι γάλα, 2-3 καρότα ή μερικά καρύδια θα βοηθήσουν το μυαλό να απομακρυνθεί απο τους πειρασμούς. Βοηθάει πολλούς επίσης το πλύσιμο των δοντιών.

Μάλιστα κάποια στιγμή για πολύ λίγο καιρό έκοψα τελείως το βραδινό κάνοντας ένα γεύμα μόνο το μεσημέρι. Αλλά πάλι τίποτα. Οπότε μετά σκέφτηκα ότι ο μεταβολισμός προφανώς θέλει κάτι να έχει να «ασχολείται» και αφου αυτό δεν θα του φτάνει θα αρχίσει να παίρνει και απο τα αποθηκευμένα. Οπότε το γύρισα στις σαλατούλες και κάτι άρχισε να κινείται προς τα κάτω στην ζυγαριά. Λίγο και σταθερά. Μάλλον. Θα δείξει 🙂

 

Καλή χρονιά!

Από το Πάσχα στην καινούργια χρονιά… καλά πάμε 🙂

Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους εύχομαι μικρό μου παρεάκι στον καθένα σας προσωπικά, με υγεία και επίτευξη όλων σας των επιθυμιών 🙂

Πολλές πολλές πάρα πολλές φορές σκεφτόμουν να γράψω αλλά δεν ήξερα τι μιας και τα νέα μου δεν έχουν αλλάξει και πολύ από την τελευταία φορά. Σήμερα όμως ήρθε η ώρα χιχι

Για πολύ καιρό παρέμεινα σταθερή στα χαμένα αυτά κιλά που είχα αναφέρει στην προηγούμενή μου ανάρτηση. Τον τελευταία μήνα άρχισα να παίζω με 2-3 πάνω και ξανά κάτω.

Το καλοκαίρι που πέρασε βρισκόμουν σε κάποια κοινωνική υποχρέωση και κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια κοπέλα με τις δυο κόρες της φορώντας ένα μακρύ απλό μαύρο φόρεμα αμάνικο, αδύνατη, μελαχρινή και με υπέροχα μάτια. Κάθισε λίγο πιο πέρα και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις κάποια στιγμή δημιουργήθηκαν πηγαδάκια και οι ανάλογες συζητήσεις. Η αρχική κουβέντα της παρέας της είχε να κάνει με γιατρούς και χειρουργεία και αν και δεν άρχισα να ακούω την κουβέντα από την αρχή την έπιασα από κάποιο σημείο και μετά και μάλιστα εκεί που γύρισε στα χειρουργεία παχυσαρκίας. Αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον δεν ήταν το χειρουργείο αλλά κάποια σημαντική επιπλοκή που αντιμετώπισε η κοπέλα αυτή από παράλληλο πρόβλημα που ανακαλύφθηκε στην πορεία του χειρουργείου και το πόσο επαγγελματικά αυτό αντιμετωπίστηκε. Εγώ όπως καταλάβατε ήμουν στο διπλανό πηγαδάκι.

Στην πορεία έγιναν κάποιες αλλαγές και βρεθήκαμε πιο κοντά. Εκεί λοιπόν πιάσαμε την κουβέντα από εκεί που είχε μείνει και έμαθα το όνομα του γιατρού και του νοσοκομείου που έκανε την επέμβαση και μου ανέφερε ότι και εκείνη σκεφτόταν όσα σκέφτομαι και εγώ και το της απάντησε σχετικά, μου έδωσε τηλέφωνα και από όλα. Την άκουγα, την κοίταγα και την παρατηρούσα και της είπα με απόλυτη ειλικρίνεια αυτό που έβλεπα με εντυπωσιασμό. Το χάσιμο των πάρα πολλών κιλών (δεν σας λέω τον ακριβή αριθμό γιατί μιας και έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε δεν τον θυμάμαι ακριβώς και δεν θέλω να κάνω λάθος. Σίγουρα ήταν πάνω από 60) της δεν της είχε αφήσει σημάδια στο σώμα της που να μαρτυρούν ότι κάποτε υπήρξε παχύσαρκη. Το μόνο που φαινόταν ήταν κάτι ελάχιστο στα χέρια και από ότι μου είπε ότι και η κοιλιά της είχε υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία.

Αυτό όμως που έβλεπα εγώ ήταν ένα σώμα που δεν καταλάβαινες τίποτα παρά μόνο κάτι μικρό στα χέρια σε τέτοιο βαθμό που μπορεί και να μην το πρόσεχες καν αν φόραγε ενα απλο κοντομάνικο και όχι αμάνικο. Η κοιλιά δεν φαινόταν καθόλου και το φόρεμα ήταν απλό και λεπτό, ο λαιμός της, το πρόσωπό της … τι πο τα. Είχε και δυο παιδιά! Μπράβο της και της το είπα μιας και σε ενα πολύ μεγάλο ποσοστό όταν μετά απο τέτοια μεγάλα χειρουργεία (πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και σημαντικά προβλήματα υγείας όπως η ίδια αντιμετώπισε) αφήνουν έντονα τα σημάδια τους. Και αντε στο σώμα λίγο πολύ καλύπτεται, στο πρόσωπο είναι πιο εμφανή μιας και πολύ άνθρωποι «κόβουν» πολύ. Τώρα για τα πρόσωπα και κυρίως όταν κάποιον τον βλέπεις ξαφνικά και μετα απο πολλά κιλά χαμένα, έχω κάποια έκφραση για την εντύπωση που συνήθως μου αφήνουν τα πρώτα λεπτά πολλές φορές που θα μου επιτρέψετε να μην αναφέρω, γιατί πολλές φορές ο γραπτός λόγος «βοηθά» στις παρερμηνείες. Βέβαια μετά απο λίγα λεπτά μένεις – συνηθίζεις την νέα του εικόνα και εντυπωσιάζεσαι με το πόσο πολύ μπορεί το ίδιο σώμα, το ίδιο πρόσωπο να φαίνεται τόσο διαφορετικό όταν βάζει ή όταν χάνει κιλά. Οι κοντινοί άνθρωποι βλέπουν τις αλλαγές σταδιακά και πιο ομαλά κιλό το κιλό. Έτσι και με μια παλια μου συμμαθήτρια που ενώ δεν είχε χάσει τέτοια ποσότητα κιλών και ακολούθησε μια απλή διατροφή, είχε κόψει πάρα πολύ και δυστυχώς το πρόσωπό της παρέμενε «κομμένο» και στα επόμενα χρόνια. Αλλά καλύτερα «κομμένη» και αδυνατισμένη παρά φράπα και υπέρβαρη. (Τα ακούς εαυτέεεε?)

Θα μου πείτε… αυτή την κοπέλα την είδες ξαφνικά χωρίς να την γνωρίζεις πριν αρα λογικό ειναι να μην βλέπεις αυτό που περιγράφεις. Σωστά απλά τα «ιχνη» μένουν. Αλλά η διαφορά είναι ότι την συγκεκριμένη την θυμόταν ο άντρας μου παχιά και όταν κατάλαβε ποια ήταν έπαθε πλάκα και απο την αλλαγή αλλά κυρίως απο το πόσο καλά είχε «συμπεριφερθεί» το δέρμα και η ελάχιστη χαλάρωση που ήταν αστεία για τέτοια περιπέτεια. Άνετα παίζει κάποιο σημεία δικά μου να έχουν περισσότερη απο εκείνη 🙂

Η συζήτησή μας έχει παραμείνει στο μυαλό μου αν και εκείνο το τηλεφώνημα δεν το έχω κάνει ακόμα στον γιατρό της αλλά θα δούμε….

 

Χρόνια πολλά!

Καλησπέρα παρεάκι,

χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη!!! Εύχομαι υγεία για όλους σας και για τις οικογένειές σας.

Πολλοί και διάφοροι λόγοι έχουν επιφέρει αρκετό τρέξιμο και διάφορες έννοιες οπότε το να σας γράψω τα διατροφικά μου νέα δεν ήταν εφικτό. Anyway εύχομαι να είναι όλα περαστικά για τα παραπάνω θεματάκια αλλά και για ότι αντιμετωπίζει ο καθένας σας.

Τα κιλά μου δυστυχώς συνήθως αυξομειώνονται με μεγάλη ευκολία οχι μόνο απο μέρα σε μέρα αλλά και πολλές φορές απο ζύγισμα σε ζύγισμα ακόμα και αν αυτά διαφέρουν μόνο μερικά λεπτά μεταξύ τους.

Αφού λοιπόν επιβεβαίωσα ότι τις τελευταίες μέρες εξακολουθεί και δείχνει το ίδιο αποτέλεσμα και δεν είναι μια του ύψους και μια του βάθους είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω το αποτέλεσμά μου. Μείον 7 κιλά. Άλλαξα και δεκάδα. Το 2009 κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, η κόρη μου μου έκανε το δώρο να χάσω 20 κιλά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και εγώ η ηλίθια αντί να τα κρατήσω και να κατέβω, πήρα πάλι τα μισά.

Σήμερα λοιπόν θέλω ακόμα 4 κιλά για να φτάσω ξανά σε εκείνο το επίπεδο.

Να σας πω την αλήθεια με φοβάμαι αρκετά. Μου φαίνεται «περίεργο» που έχασα αυτά μέχρι στιγμής και νομίζω ότι μόλις ξανα ανέβω στην ζυγαριά θα με «πετάξει» πάλι εκεί που ήμουνα.

Διαφορές δεν φαίνονται ιδιαίτερα ακόμα και λογικό είναι. Μια μικρή μόνο στο στομάχι που πετάει ελαφρώς λιγότερο και λίγο στο πρόσωπο απο το οποίο και ψιλιάστηκα και ανέβηκα να ζυγιστώ να δω τι γίνεται, αν και η κολλητή μου τις πρόσεξε. Για αυτό είναι οι κολλητές άλλωστε, να βλέπουν αυτά που δεν φαίνονται εύκολα χι χι χι.

Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι που σταμάτησα την «γυμναστική» εδώ και κανα 2 ή 3 εβδομάδες μιας και δεν ήμουν πολύ καλά και ταλαιπωριόμουν αλλά μόλις ξεμπερδέψω με τα μουρλοφαρμακάκια που παίρνω πιστεύω θα εχω δυνάμεις σωματικές και ψυχολογικές να συνεχίσω και πάλι

Αυτά προς το παρόν, εύχομαι και τα επόμενα νέα μου να είναι εξίσου πετυχημένα.

Χρόνια πολλά σε όλους σας!

Φτου φτου φτου……..

…..να  μην με ματιάσω. Αν και ακόμα δεν έχει περάσει το κομβικό σημείο της αναβλητικότητάς μου μιας και πρόσφατα βρήκα διάφορες αποδείξεις ότι το θέμα της γυμναστικής το έπιανα και το άφηνα φυσικά κατά καιρούς αρκετές φορές. Το θέμα είναι ότι το άφηνα μιας και την γυμναστική προφανώς την βαριέμαι. Αν δεν την βαριόμουνα θα το κράταγα. Πάντως κατά καιρούς ερχόταν ξανά και ξανά στο μυαλό μου.

Το φτου φτου φτου πάει στο ότι έκλεισα ένα μήνα ασχολίας. Όχι καθημερινά αλλά πολύ πιο συστηματικά από ότι πριν. Εδώ και καιρό το σώμα μου αντιδρούσε. Μισοξαπλώνω στον καναπέ να χαλαρώσουμε, να συζητήσουμε, να δούμε τηλεόραση και κάτι με ενοχλεί σωματικά. Δεν βολεύομαι. Το οτι κάτι πρέπει να κάνω το ένιωθα, μου το λέει το σώμα μου.

Πιο έξυπνο από μένα μάλλον. Βαρέθηκα προφανώς την αδράνεια. (????) . Τα χέρια μου πιανόντουσταν με το παραμικρό κάποια στιγμή παρατήρησα. Έλεος! Σκέφτηκα. Είπαμε άσκηση μηδέν αλλά όχι να μην μπορείς να κρατήσεις κάτι ψηλά για μερικά λεπτά. Αυτό πρέπει να αλλάξει! Μερικά βράδια ξεκίνησα μόνη μου με ασκήσεις που θυμόμουν για τις αντίστοιχες μυικές ομάδες. Εντάξει…Δεν υπήρχε! Έτρεμαν απο τις πρώτες επαναλήψεις. Με το ζόρι ολοκλήρωνα το σετ (χι χι χι )

Νευρίασα. Μέχρι που έπεσα πάνω σε αυτές τις ασκήσεις που κάτι μου έκαναν. Ένα κλικ. Το περίεργο είναι ότι δεν πιανόμουν! Θα περίμενα να είμαι πιασμένη με την ίδεα και μόνο. Αλλά όχι. Τι άλλο να κάνει πια αυτό το κορμί?

Ένα άλλο πράγμα που ποτέ δεν μπορούσα να ακολουθήσω είναι το «κάνουμε την άσκηση και σφίγγουμε τους κοιλιακούς

«Τι λες βρε φίλε; Εδώ δεν θα βγάλω την άσκηση τους κοιλιακούς θα σφίξω; Και άντε και τους έσφιξα. Ούτε οι ίδιοι δεν θα το καταλάβουν εκεί που βρίσκονται!»

Για πρώτη φορά κατάλαβα ότι όχι μόνο – φυσικά – και γίνεται αλλά είναι απο τα βασικά για να πετύχεις και την άσκηση. Η μεταδοτικότητα και να βρεις αυτο που θα κανει κλικ σε σένα είναι σπουδαίο πράγμα.

Το κορυφαίο είναι στα σημεία που εστιάζω έχω ήδη τα πρώτα αποτελέσματα. Ακόμα και στους κοιλιακούς! Ω ναι! Δεν το πίστευα!!! Σε κάποια κίνηση που έκανα προχτές ένιωσα κάτι σαν «τράβηγμα», σαν «σφίξιμο», πιάνω και νιώθω ένα σφίξιμο. Έμεινα! «Πλάκα κάνεις» σκέφτηκα. Φυσικά και δεν φαίνεται κάτι μιας και πρέπει να φύγουν πολλά πράγματα για να εμφανιστεί κάτι σε άλλους αλλά εμένα με ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Την επόμενη μέρα φώναξα τον fit της οικογένειας και του λέω, «πιάσε!» Το βλέμμα του ήταν όλα τα λεφτά. Μου έδωσε ενέργεια και όρεξη να συνεχίσω. Οπως έχω ξαναπεί, αυτό που κάνω είναι ελάχιστο και ίσως γελοίο για κάποιον ο οποίος γυμνάζεται αλλα σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό. Και το κάνει ακόμα πιο σημαντικό όταν βλέπω ότι η κολλητή μου βαριέται και μόνο στην ιδέα. Κάτι που δηλαδή εμένα μου φαίνεται αστείο για κάποιον άλλον είναι κάτι, οπότε αφού το καταφέρνω μάλλον έχει την σημαντικότητά του.

Εκείνη είναι του περπατήματος αλλά οι συνθήκες δεν την ευνοούν να το κάνει και πράξη. Οπότε διαλέγει το τίποτα. Οσο και να προσπαθώ να της πω ότι είναι αστείος ο χρόνος που θα αφιερώσει και αφού το κάνω εγώ σίγουρα μπορεί να το κάνει και εκείνη και καλύτερα και παρόλα αυτά χρησιμοποιεί δικαιολογίες αυτό με κάνει να δω πιο καθαρά τις δικές μου δικαιολογίες σε πολλά πράγματα.

Ποιος ξέρει. Θα δούμε….

Στο μεταξύ είδα και αυτό το βίντεο και ενθουσιάστηκα. Η ενέργεια και η προσήλωση αλλά και η αντοχή είναι αξιοθαύμαστα. Οχι οτι ποτέ θα φτάσω σε αυτό το επίπεδο (τουλάχιστον για τα επόμενα 3 χρόνια χι χι χι και αν και εφόσον δεν τα παρατήσω πάλι) αλλά είναι ιδιαίτερα ξεσηκωτικό!

Πάλι κακοκαιρια; Εγώ φταίω!

Εγώ και πάλι εγώ. Χτες το βράδυ και όταν λέω βράδυ εννοώ λίγο πριν τον βραδυνό (αργά) υπνο αφού χάζευα λίγο στον υπολογιστή σκέφτηκα, «και τι κάθομαι τώρα και κάνω καθιστή;» Δεν κάνω ασκησούλες μου – που τις είχα αφήσει για 4 μέρες – και μετά να ξαπλώσω;» Όσο και να μην είναι όλο και κάτι ίσως ενεργοποιείται, θα αναλάβει και ο ύπνος μετά χι χι χι

Οπότε αν χαλάσει παλι ο καιρός να ξέρετε…. ξαφνιάστηκε απο τα παραπάνω 🙂

Διατροφικά απο την Καθαρά Δευτέρα είμαι οκ, μέσα στα όρια των κανόνων διατροφής της συγκεκριμένης προσπάθειας. Α να δούμε τι θα λέω σε λίγες μέρες. Ελπίζω όχι ότι το φούξια πουλάκι χι χι χι

Φτου και απο την αρχή;

Οχι που δεν θα γινόταν! Τελικά νομίζω ότι πρέπει να σταματήσω να ζυγίζομαι πλάκα πλάκα.

Κάνοντας την διαιτα των μονάδων, έχασα περίπου συνολικά περίπου 5 κιλά και μετά άρχισα να χαλαρώνω… λίγο… Βάλε και κάποια τραπεζώματα που μόνο να υπολογίσεις δεν μπορείς οπότε σιγά σιγά τα κιλάκια επέστρεψαν στην βάση τους 😦

Μήπως τελικά έχω κάτι με τον αριθμό 5; Μήπως κατά βάθος τόσα νομίζω ότι πρέπει να χάσω και το μυαλό μου αρνείται να συνεργαστεί για να πάει παρακάτω; χι χι χι Έλεος πια!

Το μόνο διαφορετικό είναι ότι βρήκα κάποιες ασκησούλες τύπου αεροβικής / zumba (ΜΗΝ ΓΕΛΑΤΕ….ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!… ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ ΒΡΕ!) και παραδόξως μου έκαναν κλικ και κάνω μερικές. Μην φανταστείτε ότι υπάρχουν αντοχές για πολλά λεπτά (είδατε τι προσεκτική που είμαι στις λέξεις…λεπτά….:) ) και ξεκίνησα. Πάντα που άρεσε το aerobic άσχετα αν δεν το ακολουθούσα ποτέ παραπάνω απο μερικές φορές. Οταν πρωτοξεκίνησε η Zumba και τα παρόμοια προγράμματα ξεσηκωνόμουν ….θεωρητικά πάντα μιας και σωματικά οι αντοχές είπαμε…μπουκάλες οξυγόνου. Και τώρα δυστυχώς δεν κρατάει παρά ελάχιστα αλλά ευελπιστώ σιγά σιγά να ανεβαίνουν τα λεπτά που αντέχω. Προσέχω και αποφεύγω ασκήσεις με επιβάρυνση γονάτων κτλ φυσικά και βλέπουμε. Μα γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ενα γυμναστήριο με πισίνα ώστε να εχεις την δυνατότητα για aqua aerobic, που πλάκα πλάκα το είχα δοκιμάσει όσο έμενα Αθήνα και τα αποτελέσματα είναι άμεσα και ανώδυνα.

Ουφ! Πάλι απο την αρχή λοιπόν……για άλλη μια φορά