Τι μου κάνετε;

Τελικά τα θέλουμε και τα παθαίνουμε μου φαίνεται….Μάλλον αυτό είναι το συμπέρασμά μου τον τελευταίο καιρό.

Πλάκα πλάκα όταν αφήνεις τον εαυτό σου να ξεφεύγει από τον προγραμματισμό σου, είναι αρκετά δύσκολο να επιστρέψεις μετά.

Άρα λοιπόν δεν πρέπει να αφήνουμε μεγάλα διαστήματα χαλάρωσης γιατί μετά ο εγκέφαλος βρίσκει πάλι εύκολα το «αυτό θα με σώσει;» ή το «έλα μωρέ τώρα» κτλ

Παρόλο που είμαι πιστή στο πρόγραμμα μου το βλέπω ιδιαίτερα δύσκολο αυτή την φορά να το ακολουθήσω. Αλλά το έχω αποφασίσει. Αφού ήμουν μια χαρά πριν μπορώ και τώρα! Προσπαθώ να έχω στο μυαλό μου να δω την ζυγαριά να κατεβαίνει πάλι σιγά σιγά και σταθερά και να παίρνω από αυτό ευχαρίστηση. Το μυαλό εκπαιδεύεται. 

Θέλει δουλειά και επιμονή αλλά εκπαιδεύεται 🙂

Έχω ξεκινήσει επιτέλους και τα μπάνια σε κάθε ευκαιρία οπότε σύντομα θα έχω τα αποτελέσματά μου. Και μόνο που χτυπιέσαι με τα κύματα αντί να κάνεις σαφάρι αναζήτησης λιχουδιών σίγουρα κάτι κερδίζεις. 🙂

Θα μου πεις τι σαφάρι; Υπάρχει και τίποτα να αναζητήσω; Γενικά δεν μου αρέσει να αποφεύγω να έχω κάτι στο σπίτι σε περίπτωση επισκέψεων κτλ. ΑΛΛΑ. Έχω ένα καλό. Αν κάτι δεν το βλέπω δεν το αναζητώ εύκολα. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι ακόμα και αν το βλέπω δεν θα με επηρεάσει αν κάτι το έχω πάρει απόφαση. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάτι μίνι Lacta στο σαλόνι και κάθε φορά που θα πατήσει το πόδι του άνθρωπος στο σπίτι τον κερνάει η μικρή.

Από την άλλη πατατάκια, μπισκοτάκια, πασαντεμπάκια και όλα τα εις -άκια τους τελευταίους μήνες τα αποφεύγω να τα αγοράσω. Και για λόγους οικονομίας μιας και είναι περιττά στην ουσία, αλλά και για να μην τα έχω σε πρώτη μούρη σε περίπτωση λιχουδιάς στο ελεύθερο. Αν θέλω κάτι, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι και να μην καταναλώσω 5 μέχρι να καταλάβω ότι ….»κουλούρι μου μύρισε τελικά» που έλεγε και η διαφήμιση και να το απολαύσω εκείνη την στιγμή.

Αν και να σας πω νιώθω σαν …δεν ξέρω πώς να το πω….σαν οι γεύσεις να μην είναι τόσο ελκυστικές πια…

Δεν μπορώ να το εξηγήσω σωστά. Π.χ. θέλω μακαρονάδα. Ωραία θα την φάω αλλά και νωρίτερα θα χορτάσω και δεν νιώθω τόσο ανυπομονησία μέχρι να την γευτώ. Δεν αφήνω επιφωνήματα αναστεναγμού για το πόσο νόστιμο είναι κάτι και «πόσο μου έλειψε». Έτσι και με ενα παγωτό τις προάλλες.

Ήμουν σε ένα τραπέζι και σε ελεύθερο πρόγραμμα. Στο τραπέζι δεν έφαγα σχεδόν καθόλου. Γεύσεις γνωστές και σκέφτηκα «δεν υπάρχει λόγος να φάω κάτι ίσα ίσα για να το φάω, αν ήταν κάτι που είχα καιρό να το γευτώ θα το άξιζε περισσότερο».

Αφού λοιπόν δεν είχα φάει και έπεσε και η πρόταση για παγωτό δεν την αρνήθηκα. Έπιασα όμως τον εαυτό μου να μην νιώθει την γεύση στο έπακρο. Λες και το στόμα μου μούδιαζε από το παγωμένο του πράγματος και από γεύση μηδέν. Δεν με χαλάει να σας πω την αλήθεια. Μου δίνει μια απόσταση και προλαβαίνω να σκεφτώ. Άλλες φορές πάλι σκέφτομαι το πόσες φορές η κίνηση από την τροφή στο στόμα γίνονται καθαρά ασυναίσθητα, όπως τα πατατάκια/φυστικάκια που συνοδεύουν μια μπύρα, κάποια μπισκοτάκια που θα βγουν μαζί με έναν καφέ κτλ.

Και για να είμαι και ειλικρινής στο τραπέζι της βάφτισης της μικρής μου ανιψιάς αναπλήρωσα τους παραπάνω προβληματισμούς έτσι για να επιβεβαιώσω ότι εξακολουθώ και είμαι καλά χι χι χιχιχι.:)  Η αιτία ήταν τα ντολμαδάκια με τον κιμά….μιαμ μιαμ all time classic νοστιμιά

Να είναι άραγε αυτό το μυστικό;

Αδυνατίστε με ….τραγανιστά τρόφιμα………

 

…..ΌΧΙ δεν εννοούμε πατατάκια κτλ 🙂

Διάβασα στο Αρμονία (Δεκέμβριος 2012) ότι η τακτική κατανάλωση σχετικά σκληρών και τραγανιστών στην υφή τροφίμων, που χρειάζονται αρκετό μάσημα και αποδίδουν σχετικά λίγες θερμίδες ανά μερίδα, όπως καρότα, μήλα, σπιτικό ποπ κορν, στραγάλια αλλά και νιφάδες δημητριακών ολικής άλεσης (χωρίς να τις μουλιάσετε) μετριάζει την πείνα σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλα τρόφιμα με μαλακότερη υφή και επιπλέον σας βοηθά να κάψετε 5-10% περισσότερες θερμίδες

Τσα!

Τί μου κάνετε; Πώς είστε; Πολύ καιρό τώρα θέλω να σας γράψω αλλά μια το ένα μια το άλλο, λίγο κάτι δουλειές λίγο η βαρεμάρα πέρασαν οι μέρες.

Όχι όχι μην σκέφτεστε ότι «κρύφτηκα» γιατί πάχυνα 🙂

Με το πρόγραμμά μου ήμουν πιστή μέχρι πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Εκεί σταμάτησα λίγο και πήρα μέχρι μετά του Αγίου Γεωργίου 1,5 – 2 κιλά. Σε αυτή την φάση είμαι μέχρι σήμερα.

Ο λόγος είναι ότι δεν ήμουν πιστή. Κάποια στιγμή αφέθηκα κανα δυο μέρες και μετά βγήκα απο το «προγραμματισμό» μου. Αυτό ήταν ικανό να μην είμαι τυπική και έτσι το μόνο που καταφέρνω είναι να παραμένω «σταθερή» χωρίς να κατεβαίνω. Ακόμα και όταν επανήλθα στην πιστή μου τήρηση δεν μου έκανε το χατήρι 😦

Ισως να χρειάζομαι και λίγο χρόνο για να διαχειριστεί το σώμα μου τα νέα του κιλά (χμμμ…αυτό ακούγεται σαν να έχω χασει καμιά 20αριά κιλά χι ΄χι χί)

Anyway, δεν το παρατώ. Ξεκίνησα ήδη να επιβάλλομαι στον εαυτό μου γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν μπούμε και αφεθούμε περισσότερο σε αυτή την «λούμπα» όχι μόνο δεν βγαίνουμε αλλά μας παίρνει η κάτω βόλτα. Ήδη έχει περάσει ένας μήνας με περιορισμένη διατροφή και με χωρίς αποτέλεσμα αφού δεν τηρείται σωστά. Κρίμα δεν είναι;

Για μια μικρή αλλαγή θα αλλάξω λίγο την διατροφή μου δοκιμαστικά με ένα καινούργιο πρόγραμμα παρόμοιο με το μέχρι τώρα αλλά με λίγο περισσότερες επιλογές σε φρουτο-λαχανικά 🙂

 

Κλείνοντας θα σας γράψω κάτι που διάβασα και το βρήκα λογικό:

«Εαν το 75% απ΄ότι τρως είναι «αληθινή» τροφή, μπορείς να παίξεις με το υπόλοιπο 25%, ώστε να μην στερηθείς άλλες αγαπημένες σου γεύσεις» (shape/ Ιανουάριος 2010)