«Η σχέση της παχυσαρκίας με το μέγεθος της μερίδας»

Άλλα τα ξέρουμε, άλλα τα «ξεχνάμε» μπροστά απο ένα σερβιρισμένο πιάτο, άλλα τα εφαρμόζουμε και μπροστά σε άλλα εθελοτυφλούμε. Σίγουρα όμως κάπου εκεί κρύβεται και η απάντηση στην ερώτηση…»μα γιατί δεν χάνω;»

Μερίδες και παχυσαρκία

Τώρα θα με συγχωρήσετε για λίγο..πάω να κοπανίσω το κεφάλι μου στον τοίχο…:)

 

Make up stories

Καλημέρα σε όλο το παρεάκι. Καλή εβδομάδα να έχουμε παιδάκια μου!

Πω πω…πότε πέρασαν οι μέρες, πλησιάζουν Χριστούγεννα τόσο γρήγορα! Εύχομαι να τα περάσετε όμορφα, να αφήσετε τον εαυτό σας να χαρεί, να αναγεννηθεί, να διασκεδάσει.

Εγώ είμαι καλά. Προσπαθώ να μην με αφήνω να ξεχνιέμαι και να απομακρύνομαι από τον στόχο μου. Προσπαθώ να με φροντίζω εμφανισιακά και ας βαριέμαι. Δεν είναι ούτε καν εβδομάδα που ξεκίνησα και δεν ξεχνώ ότι οι συνήθειες δεν κόβονται εύκολα αλλά αν θελήσουμε αλλάζουν! Φτάνει να το θελήσουμε!

Διάλεξε κάτι που θα αλλάξεις ή υιοθέτησε μια καινούργια. Η καινούργια μου συνήθεια για παράδειγμα είναι ότι θα εντάξω τον λιναρόσπορο στην διατροφή μου. Το δοκίμασα τυχαία σε ένα γιαούρτι, μου άρεσε, τον έψαξα και δεν είναι τίποτα απολύτως να ρίχνω λίγο μέσα στα γεύματά μου. Αυτό που διάλεξα είναι να βάφομαι πιο συχνά. Έχω, δεν έχω κάποια αφορμή, μια επίσκεψη ή κάτι τέτοιο.

Έχω όμως λόγο. Και τον ξέρω χρόνια τώρα και τον αφήνω στην άκρη…και κάθεται… εμένα! Μου το οφείλω. Δεν χρειάζεται να περιμένω κάτι ιδιαίτερο…Το ότι είμαστε ζωντανοί είναι ο κυριότερος λόγος, ας μην το προσπερνάμε…

Με το make up πάντα είχα μια καλή σχέση. Μου άρεσε το πως αισθάνεσαι μετά, μου αρέσουν τα αντίστοιχα προϊόντα, αγόραζα στο παρελθόν πολλά, τα ζαχαρώνω…συνέχεια και συνεχίζω να χαζεύω…να αγοράζω…να μου κάνουν κλικ ανά περιόδους.

Αν όμως δεν τα χρησιμοποιώ σε αντίστοιχους ρυθμούς ποιος είναι ο λόγος αγοράς τους; Με αυτή την -σωστή ομολογουμένως – λογική σταμάτησα για κάμποσο καιρό αλλά η διάθεσή και ότι συνοδεύει την αγορά καλλυντικών καλά κρατεί. Δεν θα πω ότι τα ζαχαρώνω θα το πάω στο πιο …»ψαγμένο»(χα χα χα)…. τύπου ο εσωτερικός μου εαυτός που ξέρει το καλό του ήθελε να τα αγοράζω για να με κάνει επιτέλους να καταλάβω το μήνυμά του…«βάψου..χρησιμοποιήσέ τα» κτλ…χα χα χα

Είναι όμως τόσο εύκολο να μην κάνεις κάτι όταν νιώθεις κάπως…

Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι αυτός ο λόγος στην περίπτωσή μου 100%. Πιο πολύ θα έλεγα ότι νιώθω καλά με εμένα και πιστεύω ότι δεν πολυχρειάζομαι βάψιμο και οι αγορές σηκώνουν καταναλωτική εξήγηση…πολλές φορές νιώθω έτσι με το χέρι στην καρδιά. Πρόσφατα είδα ότι καλά κάνω και νιώθω όπως νιώθω και μια χαρά είμαι φτου φτου φτου (λεπτομέρειες προσεχώς).

Από την άλλη ναι σίγουρα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που δεν νιώθω και στα πολύ πάνω μου και το παρατάω και δεν με νοιάζει ή δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ.

Τα περισσότερα πράγματα όμως είναι δούναι και λαβείν και έτσι συμβαίνει και εδώ. Δίνεις στον εαυτό σου 5; 10; λεπτά προσοχής και περιποίησης και εκείνος σου δίνει υπογράμμιση της ομορφιάς σου, αυτοπεποίθηση, διάθεση και όρεξη. Όμορφη είσαι, με το βάψιμο το αναδεικνύεις, αυτοπεποίθηση μάλλον έχεις, με το βάψιμο την θυμάσαι, διάθεση και όρεξη σου δημιουργούνται γιατί όπως είπαμε ανοίγει το μάτι σου στον κόσμο.

Βγες έξω και πήγαινε περπατώντας μέχρι το φούρνο άχρωμη , μελαγχολική και κακοδιάθετη, και την επόμενη μέρα επανέλαβε την διαδρομή βαμμένη και πες μου… περπατάς με τον ίδιο τρόπο; Το κεφάλι σου είναι ψηλά ή χαμηλά; Το βλέμμα σου; Κάτω, να κοιτάει να πόδια σου και να είσαι μέσα στην γκρίνια ή ευθεία να κοιτάς, καλοδιάθετη και ορεξάτη; Τον κόσμο; Πότε τον αποφεύγεις και σκέφτεσαι «πω πω να πάω σπίτι μην διασταυρωθώ με κανέναν άνθρωπο και μου πιάσει την κουβέντα» και πότε είσαι εσύ εκείνη που θα καλημερίσει πρώτη; Που θα μπει στο φούρνο χαμογελαστή και όχι – άλλη μια – ξινισμένη πελάτισσα; Το ότι με την χαμογελαστή σου καλημέρα μπορείς να φτιάξεις και την διάθεση των υπαλλήλων το έχεις σκεφτεί;

Όχι! Δεν έχει το βάψιμο μαγικές ιδιότητες…εσύ έχεις! Το άγγιγμα και η προσοχή που δίνεις στον εαυτό σου την ώρα που τον περιποιείσαι είναι εκείνο που το ενεργοποιεί. Όχι ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό χωρίς βάψιμο, μην τρελαθούμε κι ολας..όπως σας είπα πολλές φορές είμαστε μια χαρά και απόλυτα φυσικές. Ίσως είναι αυτό το Τσικ παραπάνω που σε βοηθάει να υπογραμμίσεις την ομορφιά σου λιιιγο παραπάνω.

Αυτές οι διαπιστώσεις λίγο πολύ είναι ο λόγος που επέλεξα να διαλέξω την συγκεκριμένη συνήθεια. Μην ξεχνάτε το μέτρο ε; Γιατί βλέπουμε και βλέπουμε τραγελαφικά αποτελέσματα. Κοιταχτείτε και λίγο πριν βγείτε από το σπίτι χι χι.

Επίσης με τόσα πράγματα σχετικά με το make up, για να τα τελειώσω (χωρίς να ζαχαρώνω άλλα) θα πρέπει να βάφομαι κάθε μέρα μέχρι τα 85 μου…οπότε μάλλον πρέπει να ξεκινήσω χα χα χα!

Μόνο δίαιτα δεν φτάνει!

Ταπεινή μου άποψη είναι ότι η δίαιτα είναι ένας συνδυασμός ενεργειών. Δεν λέω ακόμα διατροφή, θα τα πούμε στην πορεία το γιατί. Όταν έχεις πολλά κιλά να χάσεις, κάτι που δεν γίνεται σε μια εβδομάδα, πρέπει να βοηθήσεις την απόφασή σου συνολικά. Δεν είναι μόνο η τροφή που λαμβάνεις. Έχεις να κάνεις και με τον ψυχισμό σου. Που από ότι φαντάζομαι αλλάζει ανάλογα με την μέρα και τις καθημερινές σου συνθήκες. Πέρα από τον δικό σου, εσωτερικό πόλεμο που σου συμβαίνει, που προσπαθήσεις να σε πείσεις και όμως οι αποτυχίες του παρελθόντος σου έχουν αφήσει αμφιβολίες και έρχονται ανά πάσα στιγμή να σε αποδυναμώσουν. Είναι και τόσα άλλα που σε ταράζουν και σου δίνουν ένα πρώτης τάξεως χαλί έτοιμο να στο τραβήξουν από τα πόδια και να σταματήσεις στην στιγμή ότι έχεις πάει να ξεκινήσεις.

Για αυτό λοιπόν, πρέπει να το αντιμετωπίσεις συνδυαστικά. Βάλε τον εαυτό σου στο επίκεντρο της προσοχής σου. Σκέψου…πως φροντίζεις τους ανθρώπους που αγαπάς; Νοιάζεσαι για τις ανάγκες τους και τρέχεις να τις ικανοποιήσεις, να βρεις λύσεις κτλ.

Έτσι και εδώ. Βάλε τον εαυτό σου σε αυτή την θέση. Ή σκέψου ότι μια φίλη σου είναι στα πατώματα.. Τι θα έκανες; Πως θα προσπαθούσες να την συνεφέρεις; Δεν θα έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου; Δεν θα γινόταν το επίκεντρο της προσοχής σου; Έτσι και εδώ! Εσύ! Εσύ είσαι ο άνθρωπος που έχει ανάγκη. Εσύ έχεις ανάγκη το κέντρο της δικής σου προσοχής! GO FOR IT!!!

Ξεκίνα από το πρωί, μην αφήνεις πράγματα για αργότερα… (γκουχου γκουχου…δάσκαλε που δίδασκες!). Ναι το ξέρω…δάσκαλε που δίδασκες αλλά ένας λόγος παραπάνω για να ξέρω ξεκάθαρα όλες τις δικαιολογίες που αγαπάμε να λέμε.. συνειδητά ή υποσυνείδητα. Όπως είπα:

1. Ξεκίνα από το πρωί! Πλύνε το πρόσωπό σου με ένα καθαριστικό. Μέσα σε μόλις ένα λεπτό ήδη ένα πιο καθαρό πρόσωπο θα σου κλείνει το μάτι. Δεν ξέρω αν συμβαίνει στα αλήθεια, εγώ όμως το νιώθω. Οπότε μου αρκεί!
2. Μια κρεμούλα ημέρας, ένα αντηλιακό και τα πρώτα βήματα έχουν γίνει ήδη!
3. Κάπου εκεί θα νιώθετε πιο δεκτικές στο να βαφτείτε λίγο. Αν δεν το νιώσετε πιεστείτε λίγο, θα δείτε πόσο καλό θα σας κάνει. Είναι σαν να αλλάζει η ματιά σου στο κόσμο. Νιώθεις πιο έτοιμη. Έτοιμη για μια βόλτα, έτοιμη για ένα χαμόγελό στον καθρέφτη όταν θα δεις το μουτράκι σου, όρεξη να κάνεις όλα όσα χάνεις όταν τα παρατάς! Αλλάζει η ματιά σου στον κόσμο, θα ξαναπώ!
4. Γδύσου! Και ξαναντύσου!! Χα χα χα όχι δεν εννοώ να μείνετε χωρίς ρούχα. Αλλάξτε τον τρόπο που ντύνεστε. Είμαι σίγουρη ότι αν δεν το φοράτε ήδη, υπάρχει κάποιο τσουβαλο-ρουχο μέσα στην ντουλάπα σας. Ένα παντελόνι ίσως που δεν σας πιέζει πουθενά, που δεν έχει πλέον σωστή γραμμή, που είπατε ας το κρατήσω για όταν θα ετοιμάζομαι να αδιαθετήσω και νιώθω τούμπανο. Ή κάτι αντίστοιχο anyway. Κάτι που σας φοράει και δεν το φοράτε. Πετάξτε το!!! Δεν προσφέρει τίποτα. Διαλέξτε ένα άλλο, που να μην έχει χάσει την φόρμα του αλλά να αισθάνεστε όμορφα μέσα σε αυτό και ορίστε το ως καθημερινό…»για το σπίτι» χα χα χα Πετάξτε από την ντουλάπα σας ότι σας «τραβάει κάτω». Από ρούχα πια γεμάτη η αγορά! Για όλα τα πορτοφόλια και όλα τα σώματα. Ρούχα που θα δείτε τον εαυτό σας μέσα σε αυτά και θα αλλάξει η διάθεσή σας. Ακόμα και στα πρόχειρα. Τα απλά καθημερινά «του σπιτιού». Πετάξτε αυτά τα άχαρα ρούχα που υπήρχαν κάποτε που η αγορά ήταν πιο περιορισμένη και κάντε δώρο στον εαυτό σας ένα σετ (παντελόνι- μπλούζα για πχ) που μόνο θετικά θα σας φέρει….πιστέψτε το!
5. Ρίξε ένα βιβλίο ή ένα σταυρόλεξο στην τσάντα σου. Όταν θα χρειαστεί κάπου να περιμένεις (σε μια ουρά, ένας φίλος που άργησε κτλ), μην αφήσεις τον εαυτό σου να εκνευριστεί και όσο είστε ακόμα σε φάση προσαρμογής το ρίξετε στα σνακ. Δώστε τροφή στον εγκέφαλό σας αντί για το στομάχι σας.
6. Φτιάξε ένα μπολάκι με Mix ξηρών καρπών και έχετε ένα μικρό μέσα στην τσάντα σας. Άνθρωποι είμαστε. Μπορεί να χρειαστεί να λείψουμε περισσότερο από όσο υπολογίζαμε, να πεινάσουμε πιο πολύ κάποια στιγμή, να.. να… να… και αν χρειαστεί ναι, θα αγοράσετε και κάτι έτοιμο την μια φορά, ή κάτι θερμιδογόνο την άλλη γιατί το πεθυμήσατε ή… ή … ή… Το θέμα είναι να μην γίνεται συχνά και να μην δίνουμε στον εαυτό μας την δικαιολογία. Έχοντας προνοήσει δείχνουμε σε μας πρώτα πρώτα ότι το έχουμε πάρει ζεστά. Είναι σαν να μας λέμε…»ναι όποτε θέλω θα φάω κάτι που θα λαχταρίσω. Τώρα έχω ένα στόχο και τουλάχιστον μέχρι να ξεκολλήσω θα προσέξω όσο μπορώ»
7. Αρωματίσου! Έχε ένα αρωματάκι ή μια κρέμα χεριών στην τσάντα σου (μήπως να αφήσουμε τις τσάντες και να πάρουμε μια μικρή βαλιτσούλα;;) και όταν νιώθεις ότι πας να παραστρατήσεις, βάλε λίγο. Η όμορφη μυρωδιά θα σε κάνει να αισθανθείς όμορφα με εσένα και θα σου δώσει τόση αυτοπεποίθηση όσο χρειάζεται για να μην αφήσεις το μυαλό σου να πάει όπου θέλει.
8. Γράψε! Γράψε μην το φοβηθείς. Γράψε τις σκέψεις σου, τους στόχους σου…γενικά κράτα επαφή με το αντικείμενο του στόχου σου. Έρευνες έχουν δείξει ότι βοηθάει πολύ!
9. Φτιάξε τα μαλλιά σου. Όποτε μπορείς επισκέψου ένα κομμωτήριο ή αν πιάνουν τα χεράκια σου ακόμα καλύτερα! Τα μαλλιά μας πάντα παίζουν σπουδαίο ρόλο στην αυτοπεποίθησή μας και πράγματα που μας ανεβάζουν δεν πρέπει να τα αφήνουμε για αργότερα ή να μπαίνουν στην σφαίρα του ποτέ!
10. Ξεκαθάρισε! Κάνε χώρο στη ζωή σου να έρθουν καινούργια πράγματα. Η μαγική ερώτηση: «το έχω χρησιμοποιήσει αυτό τα τελευταία 2 χρόνια;» αν η απάντηση είναι όχι τότε ήρθε η ώρα να φύγει. Και αν σας είναι δύσκολο όπως σε εμένα; Βρείτε άλλους τρόπους να του δείξετε την πόρτα εξόδου. (για να μην το κάνουμε τεράστιο εδώ θα επανέλθω στο μέλλον με περισσότερες λεπτομέρειες)
11. Χόρεψε! Πότε ήταν ή τελευταία φορά που άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο να χορέψεις χωρίς να σε νοιάζει κανείς και τίποτα; Βάλε μουσική και αφέσου. Η μουσική μόνο καλά έχει να προσφέρει στην ψυχολογία μας.
12. Πίστεψέ το, οραματίσου το, χαμογέλασε!!!

Θα μπορούσα να γράψω και πολλά ακόμα αλλά δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το κείμενο και το θέμα είναι να δώσω μόνο μερικές ιδέες. Μπορείτε πολύ εύκολα αν θέλετε να μας αφήσετε και τις δικές σας. Τι είναι αυτό που σας ανεβάζει την διάθεση και σας κάνει να νιώθετε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε;

Αγαπήστε τον εαυτό σας… πολύ….πολύ!!!

Μέρα 2η και 3η

Πέρασαν οι πρώτες 3 μέρες και όλα βαίνουν καλώς. Τώρα φυσικά δεν θα το πάμε έτσι, μέρα μέρα, δεν έχει νόημα. Ούτε θα σημειώνω το τι τρώω ή το πόσες θερμίδες κατανάλωσα. Ο λόγος είναι ότι το κάνω ούτως η αλλιώς για να έχω τον έλεγχό μου οπότε βαριέμαι να το κάνω εις διπλούν (εις τριπλούν για την ακρίβεια αλλά θα τα πούμε αργότερα). Αυτός είναι ο βασικός. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι άνθρωποι κρίνουμε εύκολα τους άλλους και δικαιολογούμε πάντα τους εαυτούς μας. Ξέρουμε όλοι τα διατροφικά μας λάθη, το τι κάνουμε σωστά, το πόσο συχνά επαναλαμβάνουμε τα μεν και τα δε, οπότε δεν έχει νόημα πιστεύω. Άλλωστε έχω ξανά-αναφερθεί σε αυτό το θέμα

Δεν είναι ούτε και θα έπρεπε να είναι όλες οι μέρες ίδιες. Είμαστε άνθρωποι, όχι μηχανές με ανάγκες που διαφοροποιούνται από μέρα σε μέρα, με διαθέσεις που ανεβοκατεβαίνουν και ορμόνες επίσης. Και αυτό όταν έχουμε να χάσουμε πολλά κιλά πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας και να μην αυτομαστιγωνόμαστε όταν κάπου θα ξεφύγουμε. Δεν ξεχνάμε όμως και τον βασικό μας στόχο. Παν μέτρον άριστον!

Μακάρι να γινόταν να είναι απόλυτα ρυθμισμένη η διατροφή μας, αλλά αφού το φαγητό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα παραπάνω διαφοροποιείται και αυτό. Το θέμα είναι να είμαστε στα όρια που έχουμε θέσει για τον εαυτό μας, να ακολουθούμε όσο πιο πιστά γίνεται αυτά που έχουμε ορίσει ή έχει ορίσει ο διατροφολόγος μας και να το κάνουμε για εμάς! Για τον εαυτό μας. Και μαζί με αυτό να του δείξουμε ότι τον αγαπάμε κάνοντάς του μικρο-δωράκια.

Ένα καφεδάκι με ωραία παρέα, ένα καλό βιβλίο, ένα ωραίο make up, ένα καινούργιο αρωματάκι,  ένα ωραίο κραγιόν, ένα περίπατο…οι τρόποι πολλοί! Διάθεση να υπάρχει!

Να γεμίζει η ψυχή, το μυαλό και τα συναισθήματα και όχι το στομάχι.

Παρατηρείστε…πολλές φορές λένε ότι τρώμε τα συναισθήματά μας, ότι είναι σαν να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Γιατί; Εγώ θα συμπληρώσω και την ρουτίνα, την συνήθεια. Η εικόνα μας συνηθίζεται στον εγκέφαλό μας και είναι δύσκολο να μας φανταστούμε διαφορετικούς… Και με το που μπαίνουν και διάφοροι εξωγενείς παράγοντες έρχονται και κάθονται πάνω σε αυτό και οι μέρες περνάνε… και περνάνε… και η κατάσταση παραμένει ίδια.

Αν έχετε έναν άνθρωπο να κάνετε παρέα διατροφικές αλλαγές…τέλεια! Go for it! 

Αν νιώθετε ότι με όποιον συζητάτε να το πάτε παρέα, «σπάει» πιο γρήγορα από εσάς κατ’ επανάληψη, και σας παρασέρνει με δικαιολογίες πολλές και διάφορες, «σπάστε» εσείς και go for it …alone!! Δυστυχώς σπάνια το timing αλλά και οι αντοχές δυο ανθρώπων είναι συγχρονισμένο. Αν είστε κοντά στο να κάνετε μια νέα αλλά και αποτελεσματική αρχή, ξεκινήστε..μόνοι! Θυμηθείτε το γιατί το θέλετε και απλά ξεκινήστε! Άλλωστε ποιος σας ξέρει καλύτερα από εσάς;

Μέρα 1η

Καλημερούδια σε όλες τις συν-ταλαιπωρημένες…

Πρώτη μέρα χτες και έρχομαι να σας πω πως πήγε. Αν και …οι πρώτες μέρες μια χαρά πάνε πάντα, στην πορεία χαλάνε χα χα χα, αλλά anyway…είπαμε: δεν θυμόμαστε τίποτα από τα παλιά. Κοιτάμε μόνο μπροστά!

Χτες λοιπόν διατροφικά πήγα μια χαρά. Έμεινα μέσα στις θερμίδες που είχα υπολογίσει χωρίς την παραμικρή γουρουνιά. Το καλό με τις θερμίδες είναι ότι η διατροφή σου μπορεί να είναι ευέλικτη, να προσαρμόζεται στην καθημερινότητά σου. Το κακό είναι ότι αν θέλεις να δουλέψει πρέπει να είσαι με την ζυγαριά στο χέρι. Σε αυτά προσθέστε και τα νεύρα που βγαίνουν όταν βλέπεις το πόσο θερμιδογόνες είναι τελικά κάποιες επιλογές που τις νόμιζες πιο αθώες χα χα.

Για να τονώσω λίγο την όρεξή μου (για αλλαγή, όχι από την άλλη χα χα ) είπα χτες να ασχοληθώ λίγο με …εμένα! Άλλο μεγάλο θέμα αυτό… σαν τις δίαιτες ένα πράγμα… μια φορά κάνω κάτι σωστό και 5 το αφήνω… αυτό και μόνο όμως δείχνει ότι αυτά τα δυο συνδέονται ακόμα και όταν βρίσκουμε (πάλι) δικαιολογίες!

Είπα λοιπόν να μου κάνω ένα ολοκληρωμένο «δώρο». Μου αφιέρωσα λοιπόν λίγο χρόνο. Έλουσα τα μαλλιά μου, τους έβαλα και μια μάσκα και έκανα μια προσπάθεια να τα ισιώσω λίγο. Για μένα αυτό είναι «υπέρβαση» χα χα χα (Συνήθως λούζω, χτενίζω, τα πιάνω και γεια σας). Καθάρισα το πρόσωπό μου, έκανα peeling και φόρεσα μια σούπερ ενυδατική υφασμάτινη μάσκα προσώπου, που την είχα πάρει αρκετούς μήνες πριν, με σκοπό να την χρησιμοποιήσω ξεκινώντας ένα νέο κύκλο περιποίησης αλλά και αυτό πήγε στα αργότερα. Οπότε σήμερα ήταν η ευκαιρία της. Τρεις κινησούλες και όμως κάνανε την διαφορά. Δεν ξέρω αν είναι το πρόσωπό σου που σε «ευχαριστεί» για την περιποίηση ή είναι η ιδέα σου επειδή ασχολείσαι αλλά για τόσο λίγο χρόνο που σου παίρνει να κάνεις κάτι αυτό που παίρνεις σαν αντάλλαγμα είναι τόσο σπουδαίο. Πέρα από την φυσική περιποίηση της επιδερμίδας, νιώθεις και διαφορετικά, πιο όμορφη, πιο ορεξάτη, ανοίγει το μάτι σου που λέμε. Και το ένα φέρνει το άλλο.
Μμμμ αυτό πρέπει να το θυμάμαι γιατί εγώ ασχολούμαι κάνα δυο μέρες στην σειρά και μετά ξεχνιέμαι και λέω λίγο πιο μετά, το μετά γίνεται το βράδυ, το βράδυ την άλλη μέρα το πρωί και χωρίς να το καταλάβω περνάει η εβδομάδα (μπορεί και περισσότερες)

Οπότε χτες λοιπόν ήταν μια «σωστή» μέρα με βάση όσα ήθελα να κάνω, χωρίς δικαιολογίες, ήρεμα και αποτελεσματικά και μπράβο μου. Χα χα χα

Τώρα λοιπόν, θα πάω να καθαρίσω το προσωπάκι μου, να το ενυδατώσω (μην πάει χαμένη η μάσκα χτες) και γιατί όχι να κάνω και ένα ελαφρύ βάψιμο. (Επίσης θα το συζητήσουμε αργότερα).

Δεν είναι κακό να κανακεύουμε λίγο τον εαυτό μας και να τον βλέπουμε με μια άλλη ματιά! Άλλωστε του αξίζει!!

(Δάσκαλε που δίδασκες μου έρχεται να πω αλλά είπαμε…αφήνουμε τα παλιά πίσω μας!)

Σβήσιμο όλων!

Το μυαλό ξέρουμε ότι παίζει τρελό ρόλο στα πάντα και στα κιλά ακόμα περισσότερο. Όταν κάτι το νιώσουμε βαθιά μέσα μας, μας έχει κουράσει ή απλά το πάρουμε απόφαση όλα γίνονται πιο εύκολα… Σταματάνε οι γελοίες δικαιολογίες, δεν παρασυρόμαστε από (συχνές) αδύναμες στιγμές και πόσα άλλα. Το μυαλό μας δεν είναι πλέον πώς θα ευχαριστήσουμε τον ουρανίσκο μας αλλά πώς θα φύγουμε από αυτή την λούμπα που έχουμε πέσει και οι επιλογές μας βγαίνουν πιο σωστές αυτόματα. Ίσως κάποια στιγμή το έχετε ζήσει.

Τις τελευταίες μέρες νιώθω να με έχω κουράσει. Πάντα ήξερα ότι πρέπει να χάσω, να αδυνατίσω, να φύγω από τα επικίνδυνα κιλά… να … να … να… όλα αυτά τα να και τα διότι που ξέρουμε όλοι, αλλά πως να το πω; Ήταν σαν να μην το ήθελα κατά βάθος;; Να τολμήσω να το πω έτσι; Δεν ξέρω… Τι άλλο να είναι; Όταν κάτι μας ενοχλεί βρίσκουμε τρόπο να το αποβάλλουμε. Όταν αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση αποτελεσματικά κάτι τέτοιο δεν πρέπει να συμβαίνει; Το ξέρουμε αλλά δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Μας ενοχλεί αλλά δεν μας πολύ-ενοχλεί κιόλας…Το έχουμε λίγο…συνηθίσει;; Ναι, υπάρχουν και κολλήματα, και δυσκολίες, και περιπτώσεις που προσπαθούμε αλλά παθολογικά κάτι δεν βοηθάει, και όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες κτλ. Ισχύουν όλα αυτά. Αλλά το βασικό, όταν παθολογικά είναι όλα ελεγμένα είναι ότι ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ!!! Βαθιά και συνειδητοποιημένα!!!

Με εμένα, θα βρεις παντού, χαρτιά, στόχους, απίστευτες μέρες με καταγραφές των καθημερινών τροφών, με ημερομηνίες τόσο διαφορετικές που σου σκάει σαν χαστούκι όταν βλέπεις πόσο καιρό σπαταλάς χωρίς να κάνεις τίποτα στην ουσία! Και θυμώνεις και απογοήτευεσαι και τα παρατάς και έχεις τύψεις και ξαναδοκιμάζεις και πάλι γίνεται ένας κύκλος από αυτό τον γνωστό που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε. Αν όμως δεν αλλάξουν οι επιλογές μας δεν θα αλλάξει και το αποτέλεσμα. Νόμος. Ναι έχουν γίνει αλλαγές με το πέρασμα των χρόνων αλλά στην ουσία;; Για παράδειγμα θυμάμαι 15 περίπου χρόνια πριν που όταν ήθελα σοκολάτα για παράδειγμα, άνοιγα την συσκευασία και λίγο λίγο ή και πολύ (χα χα χα) θα την έτρωγα όλη. Εδώ και πολλά χρόνια θα κόψω μια συγκεκριμένη ποσότητα και θα μείνω εκεί.

Εδώ και καιρό άρχισα να χρησιμοποιώ δύο εφαρμογές. Το Titroo και το Yazio. Στην ουσία είναι θερμιδομετρητές και σε βοηθούν να βλέπεις πόσες θερμίδες καταναλώνεις την ημέρα. Βάζεις διατροφικούς στόχους κτλ. Έτσι βλέπεις που κυμαίνεσαι, τι κάνεις λάθος, ποια στιγμή της ημέρας συνήθως ξεφεύγεις και τέλος πάντως αν έχεις όρεξη να ασχοληθείς, ασχολείσαι! Επίσης είναι σαν μια σιωπηλή «παρέα» που δεν σε σαμποτάρει χι χι χι.

Έγραφα κατά καιρούς, άλλοτε ξέφευγα άλλοτε έμενα μέσα στα σωστά πλαίσια και λίγες φορές ήμουν και πολύ πιο κάτω από τις ημερήσιες μου ημέρες. Οπότε είναι λογικό να είναι σταθερό το αποτέλεσμα. Δικαιολόγησα πολλές φορές το βλέμμα του διαιτολόγου μου στο παρελθόν όταν του έλεγα «Τι να κάνει ρε συ Γιώργο μια κουταλιά λάδι στην σαλάτα του μαρουλιού;;; Εξαφανίζεται!! Προτιμώ να μην το βάλω καθόλου» (125 θερμίδες η μια κουταλιά της σούπας…οι 2..250!! ) Στην ουσία έκανα καταγραφή, δεν έκανα προσπάθεια. Και το όφελος είναι ότι δεν με άφηνα να ξεφύγω τρελά που αν το έκανα μάλλον τώρα θα έλεγα «αγαπητό μου παρεάκι… απο την τελευταία φορά … έβαλα και 10 κιλά!»

Οπότε σήμερα το πρωί, έσβησα τα πάντα! Τα μηδένισα και τα ξεκίνησα από την αρχή!!!Είπα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω να δω άλλες σημειώσεις με προηγούμενες ημερομηνίες και οτι σήμερα είναι η πρώτη μέρα μιας καινούργιας προσπάθειας. Δεν θέλω να βλέπω πουθενά απλές μέρες με λάθη ή γουρουνίτσες, δεν θέλω να ξανασυζητήσω για δίαιτες και αποτυχημένες προσπάθειες. Όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση, όταν έκανα κάτι μόνη μου χωρίς συζήτηση κάτι πήγαινε να φανεί. Με το που το συζήταγα τελείωνε μετά από λίγες μέρες. Ίσως χάνει την δυναμική του. Αντί η ενέργεια να γυρίζει προς τον εαυτό μου, αδυνατεί με την συζήτηση, ξεθυμαίνει λίγο και η δυναμική των θέλω μου και χάνει…

Θέλω να κάνω αυτό που ξέρω ότι πρέπει να κάνω, χωρίς «ναι καλά» και φράσεις όπως «τα κιλά δεν φεύγουν» και «άλλη μια αρχή να δούμε πόσο θα κρατήσει». Δεν θέλω απαισιοδοξία, αρνητική ενέργεια και προγραμματισμένες αποτυχίες. Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν (άλλωστε και εγώ να άκουγα έναν άνθρωπο να λέει «μμμ σκέφτομαι να κάνω μια νέα προσπάθεια» μπορεί και μετά από τόσες φορές να μην τον πίστευα. Μπορεί να το ευχόμουν αλλά να μην τον πίστευα). Οπότε δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά. Δεν ξέρω αν θα δουλέψει.Και τώρα που τα γράφω αυτά, η καχυποψία της αποτυχίας μου χτυπάει την πόρτα του μυαλού μου….η όρεξη που είχα το πρωί που διέγραψα όλες τις προηγούμενες καταγραφές αρχίζει να νυστάζει αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι καθόλου….

Έχει αρχίσει πλέον να με κουράζει. Πριν απο ένα χρόνο κατάλαβα πρώτη φορά ότι με κουράζει το βάρος μου.. ότι αρχίζω να νιώθω βαριά, αλλά το έκρυψα υποσυνείδητα, βγήκε μερικές φορές στην επιφάνεια αλλά δεν του έδινα σημασία. Τώρα πρέπει να το αφήσω. Εχει αρχίσει να με κουράζει! Θέλω μόνο να πετύχει!

 

Δίαιτας συνέχεια…

Καλησπέρα σε όλους,

ξέρω πως έχουμε καιρό να τα «πούμε» αλλά δεν είχα και πολλά να σας πω, για αυτό και δεν έχω γράψει τίποτα αυτόν τον καιρό.

Με την δίαιτα συνεχίζω, με αργούς ρυθμούς αλλά συνεχίζω. Έχω αλλάξει δεκάδα και συνολικά έχω χάσει 6,5 κιλά. Κάπου εδώ αρχίζουν και οι πρώτες δειλές παρατηρήσεις από τους γύρω 🙂

Φυσικά και τα λόγια, αλλά και η αλλαγή της δεκάδας στην ζυγαριά είναι ενθαρρυντικά αλλά όπως λέει και η παροιμία «όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι». Τι εννοώ; Εννοώ ότι ναι από την μια χαίρομαι και από την άλλη δεν θέλω να χαίρομαι. Επειδή είναι πολύ εύκολο να τα ξαναπάρω στο πιτς φιτίλι θεωρώ ότι είναι λίγα. Από την άλλη…τα κιλά πάνε βήμα βήμα. Για να χάσεις τα 10 πρέπει πρώτα να χάσεις τα 3….τα 5…. και μετά 10….15 και προχωράς. Κρατάω μικρό καλάθι και συνεχίζω να προσπαθώ. Οι σκέψεις που γεμίζουν το μυαλό μου είναι απίστευτες. Ο «πόλεμος» που γίνεται στο κεφάλι μου δεν έχει τέλος. Από την μια είμαι αισιόδοξη και από την άλλη απαισιόδοξη. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνεχώς.

Δεν μπορώ όμως να μην προσέξω ότι υπάρχουν κάποιες διαφορές που είναι σημαντικές. Μάλιστα με την αλλαγή των καλοκαιρινών είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω διάφορες μπλούζες αυτή την φορά τις οποίες τις είχα αφήσει στην άκρη, άλλες γιατί μάρκαραν, άλλες γιατί ήταν πιο κοντές από όσο θα της ήθελα κτλ. Οι κοντές ήταν πιο μακριές μιας και το στομάχι έχει μια σημαντική διαφορά, ίσως την σημαντικότερη μέχρι στιγμής οπότε ήταν μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπω ρούχα που ήμουν έτοιμη να τα διώξω να μπαίνουν στην καθημερινότητά μου ή στα «προσεχώς» .

Ασε που έχουν ξεκινήσει γάμοι, βαφτίσεις, τραπεζώματα κτλ και όσο και αν προσέχω σίγουρα δεν είναι το ακριβές πρόγραμμα. Το ευχάριστο όμως είναι ότι βλέπω ότι χορταίνω πιο γρήγορα. Μικροπράγματα αλλά σημαντικά.

Συνεχίζω λοιπόν την προσπάθειά μου, εξακολουθώ να κρατάω μικρό καλαθάκι ως άλλη Κοκκινοσκουφίτσα και δεν τα παρατάμε 🙂

 

 

Και με την διατροφή;

Ας μιλήσω λίγο και για την διατροφή που ξεκίνησα…

Λίγο πριν ξεκινήσω και επίσημα, είχα μιλήσει με ένα φιλικό μου ζευγάρι που πήγαινε και εκείνο στον διαιτολόγο, σχετικά με την διατροφή τους. Μάλιστα είχα δει και ενδεικτικά μενού μιας και όσοι ασχολείστε με το σπορ ξέρετε ότι εκεί έξω κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι με τις δικές του θεωρίες και τρόπους, με δίαιτες φωτοτυπίες έτοιμες του συρταριού κτλ. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο καιρό το είχα βγάλει απο το μυαλό μου. Άσε που μετά τα Weight Watchers δεν μπορούσα να δεχτώ ατάκες του τύπου «4 κολοκυθάκια σαλάτα..όχι 5!!»

Η διατροφή που έδινε ήταν πολύ ισσορροπημένη, βατή, βασισμένη σε καθημερινά φαγητά απο αυτά που φτιάχνουμε για τις οικογένειές μας. Βασικότατο! Υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να μαγειρέψω τίποτα πόσο μάλλον να φτιάχνω ξεχωριστό φαγητό για μένα. Απόδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά είναι ότι απέχω τόοοσοο καιρό απο το να φτιάξω μια διαφορετική συνταγή από αυτές που όλοι λίγο πολύ κρατάμε για να πειραματιστούμε με κάτι καινούργιο. Δεν ξεχνάμε δε και το κόστος του να φτιάχνεις ξεχωριστά φαγητά κάθε μέρα…

Καθημερινά βατά φαγητά λοιπόν αλλά ….σε συγκεκριμένα γραμμάρια! Ναι… μάλιστα…σκέφτηκα όταν τα πρωτοείδα… Ναι αλλά στο σύνολο του κάθε γεύματος δεν το έλεγες άσχημο. Άρχισα λοιπόν να βάζω στο πιάτο μου το φαγητό που θα έτρωγα κανονικά (πριν ξεκινήσω το πρόγραμμα να υπενθυμίσω) και μετά το ζύγιζα να δω πόσο μεγάλη απόκλιση ή μη είχα εγώ. Η μη είπα; Χα χα χα… ας γελάσω δυνατά. Σας προκαλώ… όσοι δεν κάνετε δίαιτα, απλά προσέχετε την διατροφή σας,έχετε κοψει τα τσιμπολογήματα και της βλακειούλες και ακόμα αναρωτιέστε «μα γιατί δεν χάνω;;»….ζυγίστε! Ζυγίστε το γεύμα σας και μου λέτε τι θα δείτε. Αν για πχ η δίαιτα έλεγε 150γρ κοτοπουλο και 140 πατάτες φούρνου το πιάτο μου έλεγε 400 για παράδειγμα ή 450 ανάλογα με το φαγητό…ή….ή… οκ…. μάλισταααα…

Το πείραμα αυτό το κράτησα μερικές μέρες και έβλεπα πότε ήμουν σχετικά κοντά πότε μακριά. Ίσα ίσα για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης διατροφής. Μόνο στα γεύματα όμως όχι γενικά. Όταν ήρθε η ώρα να το εφαρμόσω στο πλήρες πρόγραμμα τις πρώτες 3 μέρες δυσκολεύτηκα. Έβρισκα εξαιρετικά λίγη την ποσότητα των γευμάτων και αρκετά πολύ και χωρίς λόγο το ψωμί για μένα που δεν έτρωγα ψωμί παρά ελάχιστα και όποτε…Ο περιορισμός του ήταν συνήθεια που είχα κρατήσει απο μια παλιότερη διατροφή…Βάλε ότι είναι και ολικής που επίσης δεν το έτρωγα μέχρι τώρα οπότε…λίγο μεγαλύτερη δυσκολία.

Είδα λοιπόν ότι σε κάποιες τροφές δυσκολευόμουν να το κρατήσω στα γραμμάρια που μου ζήταγε οπότε και τις περιόρισα στο ελάχιστο. Προτιμούσα λοιπόν να διαλέξω μια άλλη απο τις επιλογές παρά να μουρμουρίζω. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα σχεδόν συνήθισα το ψωμί και μην σας πω ότι το αναζητούσα κι όλας ακομα και ολικής χι χι χι. Το άσπρο άρχισε να μου φαίνεται πολύ ελαφρύ και…διαφορετικό.

«Ολα μια ιδέα είναι!» σκέφτηκα. Άλλωστε ευκαιρία κάποια πράγματα να τα αλλάξουμε και οικογενειακώς. Μακαρόνια ολικής… είχα ξαναφάει στο παρελθόν έτσι δοκιμαστικά αλλά δεν το κράτησα. Άσε που έχουν βασική διαφορά τιμής απο τα άλλα…. Αλλά είπα να κάνω αλλαγές. Οπότε πήρα ένα σακουλάκι κοφτό και παρόλο που έκανε 1,35 το μισό κιλό σκέφτηκα ότι στην ουσία γίνεται οικονομικό μιας και δεν θα το βάλω όλο σε ενα οικογενειακο γεύμα αλλά θα το σπάσω στις μερίδες που πρέπει οπότε αν μου κρατήσει για χ φαγητά γίνεται αυτόματα «οικονομικότερο».

Έτσι σιγά σιγά προχώρησα σε αλλαγές που δεν τις ακολουθούσα πιο πριν. Το πρώτο μου ζύγισμα έδειξε -3.200 και τώρα πριν απο λίγο παρέλαβα το δεύτερο διαιτολόγιο.

Βλέπουμε….

Γεια σας!

Καλησπέρα παιδάκια,

χρόνια πολλά σε όλους! Σάββατο σήμερα και βρήκα λίγη ώρα να χαλαρώσω και να τα πούμε.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όλες αυτέ τις μέρες είναι η ψυχολογία μου… Στην αρχή, μίλησα με τον διαιτολόγο να του πω τι ήθελα, τον λόγο για τον οποίο απέχω απο τους συναδέλφους του, τι ζητάω, τι περιμένω και λίγα λόγια για την αφορμή και για να κλείσουμε ένα ραντεβού. Με το που έκλεισα το τηλέφωνο, ένιωθα αισιόδοξη! Μου έκανα εντύπωση αλλά δεν ήθελα να μου το χαλάσω.

Κάναμε το πρώτο ραντεβού σε ένα κλίμα ευχάριστο, με έντονο χιούμορ και ειλικρίνεια απο την πλευρά μου. Ήταν λες και ήμουν αποφασισμένη! Ναι! Αποφασισμένη να το δουλέψω μέχρι την επόμενη απόφασή μου και να μου δώσω την ευκαιρία να ξανακάνω κάτι επαγγελματικά οργανωμένο μετά απο χρόνια… Έφυγα απο εκεί και περίμενα με ανυπομονησία να μου στείλει το πρόγραμμα της διατροφής. Η αισιοδοξία μου ήταν ακόμα εκεί…

Ξεκινάω το πρόγραμμα, κρατάω 2 μέρες και το επόμενο πρωί η μαύρη μαυρίλα…ίσως αυτή η αρχή να ήταν η λύση, αν όχι η επιπλέον προσπάθεια μέχρι το βαριατρικό χειρουργείο για να μην αφεθώ, αν όμως δουλέψει; Αξίζει να το προσπαθήσω και αν ναι μέχρι πόσο; Συγκρίνεται ο ρυθμός απώλειας κιλών του χειρουργείου με της διατροφής; Καμία σχέση! Ναι αλλά όποια μέθοδο και να ακολουθήσεις αν βαθιά μέσα σου δεν το έχεις πιστέψει δεν θα έχεις μόνιμο αποτέλεσμα… όπως καταλάβατε το μηχανάκι είχε αρχίσει να δουλεύει πάλι… Η διάθεση στα πατώματα… Συν και οι αλλαγές στις καθημερινές μου συνήθειες λόγω του ποδιού. Οι δουλειές περιορισμένες, η οδήγηση περιορισμένη, η κάθε ενόχληση να μου φέρνει σκέψεις, η πολυθρόνα με τα μαξιλάρια να έχει λάβει μόνιμη θέση απέναντι απο τον καναπέ για να βάζω τα πόδια μου αντί να είναι σε καθιστή θέση. Τα νεύρα μου για μένα να πηγαίνουν και να έρχονται, οι ποσότητες του φαγητού να μου φαίνονται μικρές και να με τσαντίζει που η αισιοδοξία μου κράτησε τόσο λίγο.

Μετά απο κανα δυο μέρες ήμουν καλύτερα. Αισιόδοξη. Σκέφτηκα ότι το καθιστικό στυλ ακόμα και με τα πόδια απέναντι δεν είναι το ζητούμενο, και ότι κακώς κάθομαι όπως κάθομαι! Θα ξεκινήσω να κάνω μικρά πράγματα και θα θυμάμαι απλά να ξεκουράζομαι πιο συχνά απο ότι έκανα παλιά. Πήρα προσφορές απο γυμναστήρια μιας και η μόνη άσκηση που επιτρέπεται είναι το στατικό ποδήλατο και το κολύμπι. Ξεκίνησα να συμμαζεύω λίγο, να φτιάχνω ντουλάπια σε πολύ πολύ χαλαρούς ρυθμούς ελπίζοντας ότι δεν κάνω κάτι λάθος.

Πάνω σε ένα τέτοιο φτιάξιμο ντουλαπιών αποφάσισα επιτέλους να βγάλω απο την ντουλάπια διάφορα παντελόνια που είχα πολύ πολύ πολύ καιρό να φορέσω. Για να πω την αλήθεια δεν τα δοκίμαζα και τα είχα αφήσει στην άκρη μιας και φοβόμουν τι θα δω… καταλαβαίνετε…άλλωστε είχα βολευτεί με κάποια συγκεκριμένα και μια χαρά. Μάλιστα ήθελα να πάω να αγοράσω κανα δυο ακόμα μιας γιατί ήταν ώρα για αντικατάσταση και επειδή απέφευγα τις μεγάλες μετακινήσεις είπα να το αφήσω λίγο πιο πίσω. Με λίγα λόγια σχεδόν με οδήγησε μόνο του…

Με το που κάνω τις πρώτες δοκιμές, πήρα θάρρος…τι έγινε βρε παιδιά; Αυτά δεν είναι όπως τα περίμενα…γιατί τόσο καιρό δεν τα είχα βγάλει απο την ντουλάπα; Σιγά σιγά άρχισα να θυμάμαι…κάποια είχαν μικροδιορθώσεις και ήθελα να τα συγκεντρώσω να τα πάω όλα μαζί (πχ φτιάξιμο φερμουάρ), κάποια ήταν στενά και κάποια άλλα απλά μια χαρά! Το ότι δοκίμασα περίπου 20 παντελόνια ήταν κάτι που είχα να το κάνω πάρα πολύ καιρό και μου απέδειξε πως μερικές φορές απο μια ιδέα και μόνο απομονώνουμε κάποια πράγματα ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή!

Αυτό ήταν και κάτι που ενίσχυσε την καλύτερη διάθεσή μου εκείνων των ημερών. Το ένα φορέθηκε την ίδια μέρα με μια μπλούζα που επίσης είχα καιρό να φορέσω…ένας πόντος ακόμα στην καλή διάθεση παρακαλώ… αφού έψαχνα να βρω μήπως έχω κανένα ακόμα ξεχασμένο παντελόνι να το δοκιμάσω και αυτό…

Στη συνέχεια ξεχώρισα εκείνα με την επιδιόρθωση, εκείνα που θα φόραγα απο εδώ και πέρα και τα στενά ή αυτά που δεν μου έκαναν ξαναγύρισαν στην ντουλάπα για να λειτουργήσουν ως μέτρο σύγκρισης με την επόμενη φορά. Αν κάποιο  βγει απο εκεί θα είναι απόδειξη ότι καλά πάμε…

 

Χαθήκαμε…

Γλυκό μου παρεάκι καλημέρα,

χαθήκαμε τελείως! Να ξέρατε πόσο καιρό σκέφτομαι να γράψω… Τι κάνετε; Πώς πάτε με τις προσπάθειές σας; Εγώ τόσο καιρό που έχουμε να τα πούμε δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω.

Μα πως πέρασε τόσος καιρός; Πω πω… Η τελευταία μου ανάρτηση είχε να κάνει με τα βραδινά γεύματα. Κράτησα το μειωμένο βραδινό ωράριο γεύμα για κάμποσο διάστημα ακόμα αλλά δεν είδα ιδιαίτερες αλλαγές. Δοκίμασα να υπάρχει ένα ελαφρύ γεύμα για να γίνονται οι απαραίτητες καύσεις, αυτό δούλεψε κάπως καλύτερα.

Τους περισσότερους μήνες απο τότε που έχουμε να τα πούμε κράταγα μια σχετική ισορροπία με αποτέλεσμα να κατέβω λίγα κιλά και να διατηρηθούν. Αλλά αργά. Αρκετά αργά. Βέβαια δεν έκανα οργανωμένο πρόγραμμα αλλά προσπαθούσα να μην ξεφεύγω πολύ πράγμα που σημαίνει ότι άλλες φορές ξέφευγα λίγο και άλλες πρόσεχα λίγο παραπάνω. Κλασικά εικονογραφημένα.

Αρχές Φεβρουαρίου και μετά από μια έντονη δραστηριότητα  άρχισα να νιώθω ερεθισμό στο δέρμα χαμηλά στο πόδι κοντά στον αστράγαλο όπου στο παρελθόν μου είχε σπάσει μια φλέβα και από τότε είναι αρκετά έντονη εμφανισιακά. Ο ερεθισμός συνοδευόταν από πόνο σαν να υπήρχε πύον κάτω από το δέρμα.

Ο βλάκας δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία και αφού η ενόχληση κράτησε για μια εβδομάδα γεμάτη αποφάσισα να το κοιτάξω, όπου το αποτέλεσμα ήταν ότι υπήρχε θρόμβος και έπρεπε να χειρουργηθεί χτες. Η οδηγία ήταν τα πόδια να είναι ψηλά, να πάρω αντιβίωση κτλ

Αφού λοιπόν έπεφτε χειρουργείο στην μέση, απευθύνθηκα σε έναν γιατρό αποτελέσματα του οποίου έχω δει και εμπιστεύομαι, ο οποίος δεν είδε θρόμβο (!!!) αλλά επισήμανε την σοβαρότητα της κατάστασης μιας και υπάρχει βαριά και σημαντικού βαθμού φλεβικής ανεπάρκειας και φυσικά θέλει χειρουργείο άμεσα αλλά αν δεν διορθωθεί το θέμα των κιλών, πόσο νόημα έχει ένα τέτοιο χειρουργείο που είναι ήδη πολύωρο και πολύ δύσκολο;

Παράλληλα υπάρχουν και κάποια κρυολογήματα όπου πάλι την αντιβίωση δεν την γλίτωσα. Οπότε πέφτει στο τραπέζι τώρα πάλι η λύση του χειρουργείου των κιλών. Οι ενδοιασμοί υπάρχουν ακόμα αν και φαίνεται μονόδρομος. Αν και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από ότι φαίνεται…Η φλέβα εξακολουθεί να είναι έτοιμη να ανοίξει οπότε και θέλει την αντίστοιχη προσοχή μέχρι το χειρουργείο…

Στο ενδιάμεσο και μέχρι να γίνουν κάποιες εξετάσεις ακόμα, αποφάσισα να κάνω μια οργανωμένη προσπάθεια που ούτως η αλλιώς θα χρειαστεί είτε κάνω είτε δεν κάνω χειρουργείο κιλών. Οπότε βρήκα έναν άνθρωπο, του εξήγησα πως έχει η κατάσταση, κάναμε τις απαραίτητες μετρήσεις, πήρα την διατροφή μου και ξεκίνησα και επίσημα και ιδιαίτερα αισιόδοξα θα έλεγα.

Η ψυχολογία μου τον τελευταίο μήνα έχει απίστευτα σκαμπανεβάσματα καθώς επίσης και τσαντίλα και θυμό με μένα και ήταν περίεργο που μπόρεσα και βρήκα αισιοδοξία απο την ώρα που έκλεισα το πρώτο ραντεβού.

Σύντομα θα έχω και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα…