Καλησπερααααα
Ξεκίνησα να γραψω αυτη την αναρτηση γιατι εχω μια απορια. Ναι, ναι… παλι! 🙂
Σήμερα θα εφτιαχνα γιουβαρλακια. Ντροπαλα. Θα την ανεβασω 🙂
Περνωντας απο το σουπερ μαρκετ επειδη ειχα ξεμεινει απο ντοματοπελτε ειδα μανιταρια και κολοκυθακια και μου εκαναν απο ενα κλικ το καθενα. Τα κολοκυθακια μονο στην εποχη τους δεν τα λες αλλα υπεκυψα το παραδεχομαι
Γυρνωντας σπιτι βαλθηκα παρεα με την μικρή μου ανυπομονη βοηθο να ετοιμασω το φαγητό. Μεσα στην σαλτσουλα εβαλα και κολοκυθάκια και μανιταρια ψιλοκομμένα για περισσότερη γευση αλλα και για την προσληψη λιγων λαχανικών που μου ελειψαν 🙂
Το φαγητακι μου βγηκε πεντανοστιμο. Το ρυζακι με τα λαχανικά και την σαλτσουλα χυλωσαν υπεροχα και πραγματικα ηταν γευστικοτατο.
Το μεσημεριανο μου το ευχαριστήθηκα και στην γευση και στην ποσοτητα που ηθελα. Αργοτερα με πηρε ο υπνος. Για λιγο. Οταν ξυπνησα ειχα την εντονη επιθυμια να φαω λιγο απο το φαγητο ακομα. Με κατι τετοια φαγητα ομως το λιγο γινεται πολυ και πριν καλα καλα το καταλαβεις εχεις φαει μια κανονικη μεριδα…..στην καλυτερη των περιπτωσεων.
Μιας και ηταν απογευμα, και βαση ενος πλανου που ειχα σκεφτει να ακολουθησω, ηταν μια καταλληλη στιγμή να φαω ενα γιαουρτακι ισως και να πιω ενα καφεδακι.
Μεχρι να μαζεψει τα παιχνιδια της η μικρή, εγω ετοιμαζα το σνακ μας. Γιαουρτι, φραουλες, brazil nuts και μελι. Σουπερ ντουπερ! Δροσερο, υγιεινο, χορταστικό και θρεπτικό. Αλλα η κατσαρολα ψιθυριζε… «Ανοιξε, που εχω κατι να σου πω…» (ειχα προνοησει να κλεισω το καπακι) 🙂
Πήρα την μικρή, το σνακ και πηγα στην μητερα μου για καφεδακι. Οταν επεστρεψα, ζητησα απο τον αντρα μου να βαλει την κατσαρολα εντος του ψυγειου (…ωστε να μην ειναι στο οπτικο μου πεδιο και παραλληλα να μην ερθω σε επαφη με τον …. πειρασμο χιχιχι), μου εφτιαξε και μια σαλατουλα, στην οποια εβαλα ψαρακι και cottage και την απολαυσα αναλογως.
Και τωρα η απορια της ημερας: Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να επιβληθουμε στο μυαλο μας; Γιατι σαμποταρουμε οι ιδιοι την προσπαθεια μας ενω ηδη εχουμε γευθει κατι που εχουμε λαχταρησει. Ωραια, το θελαμε, το φαγαμε και το βραδυ διατηρουμε μια ισορροπια με κατι πιο ελαφρυ; Γιατι μπαινουμε σε αυτο το τρυπακι;
"Η οδύσσεια μιας ταλαιπωρημένης" :) 